จากบรรณาธิการ

     ผมไปศรีลังกาในช่วงที่มีการเจรจาทำสัญญาสงบศึก ระหว่างรัฐบาลศรีลังกากับกองกำลังพยัคฆ์ทมิฬ
     หน้าทางเข้าสนามบินมีบังเกอร์ปืนกล ของทหารรักษาความปลอดภัยอยู่เป็นระยะ
     สงครามกลางเมืองอันยาวนานกว่า ๓๐ สิบปีได้คร่าชีวิตผู้คนไปมากกว่า ๖ หมื่นคน และทำให้คนไร้ที่อยู่อาศัยนับล้านคน
     ชาวสิงหลเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศ คิดเป็นร้อยละ ๗๔ นับถือศาสนาพุทธ ขณะที่ชาวทมิฬเป็นชนส่วนน้อยของประเทศ มีประมาณร้อยละ ๑๘ อาศัยอยู่ทางเหนือและตะวันออกของเกาะ นับถือศาสนาฮินดู
     ผมไม่แน่ใจว่า เหตุใดคำว่า "ทมิฬ" ในภาษาไทย จึงแปลว่า ดุร้าย ป่าเถื่อน
     อันที่จริงคำว่า "ฝรั่ง" น่าจะหมายถึง ดุร้าย ป่าเถื่อน มากกว่าคำว่า "ทมิฬ" เสียอีก เพราะจากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ความโหดร้าย การไล่ฆ่าชาวพื้นเมืองนับล้านคนอย่างป่าเถื่อนในสมัยล่าอาณานิคม ไม่ว่าจะเป็นอินเดียนแดง ชาวเอเชีย ชาวแอฟริกา ชาวอะบอริจินส์ จนมาถึงการไล่เข่นฆ่าชาวอาหรับในสงครามอิรัก ล้วนมาจากน้ำมือของคนขาวทั้งนั้น
     ผมมีเพื่อนทั้งชาวทมิฬและชาวสิงหล ทุกคนล้วนมีนิสัยใจคอน่ารัก 
     พาซาน่า นักโบราณคดีหนุ่มชาวสิงหล ได้พบรักและแต่งงานกับเจนนี่ เนติบัณฑิตสาวชาวทมิฬ เช่นเดียวกับชาวสิงหลและชาวทมิฬอีกหลายล้านคนที่สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขในศรีลังกา แม้ว่าจะมีความแตกต่างทางด้านสีผิว เชื้อชาติ และศาสนา
     ประวัติศาสตร์บอกเราว่า การปลุกกระแสคลั่งชาติสร้างความแตกแยกให้แก่คนในประเทศ บางทีก็มาจากผู้นำประเทศนั่นเอง
     ภายหลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ ศรีลังกาได้รับเอกราชจากอังกฤษในปี ๒๔๙๑ มีการจัดตั้งรัฐบาลขึ้น เวลานั้นความขัดแย้งระหว่างทั้งสองชนชาติยังไม่รุนแรง
     ต่อมารัฐบาลศรีลังกาที่เป็นชาวสิงหลชาตินิยม ได้ออกกฎหมายให้ภาษาสิงหลเป็นภาษาราชการ แทนภาษาอังกฤษ อันเป็นการประกาศไม่ยอมรับการดำรงอยู่ของภาษาทมิฬ ซึ่งได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความรุนแรง ชาวทมิฬเรียกร้องขอให้พื้นที่ทางตอนเหนือของประเทศเป็นรัฐอิสระ

วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์
vanchait@hotmail.com