๑๐ ชนิดพันธุ์ต่างถิ่นอันตรายของโลก*

๖. ผึ้งเพชฌฆาต (Killer bees)
ค.ศ. ๑๙๕๗ เกษตรกรชาวบราซิลนำผึ้งพันธุ์แทนซาเนียมาเลี้ยงแล้วหลุดไปผสมพันธุ์กับพันธุ์ยุโรป เกิดเป็นผึ้งเพชฌฆาตที่มีนิสัยปกป้องรังก้าวร้าวมาก  พิษของมันไม่ได้รุนแรงกว่าผึ้งพันธุ์ยุโรป แต่ร้ายกาจที่การรุมต่อยศัตรูนับพันครั้ง  แพร่กระจายสู่ทวีปอเมริกาเหนือ แย่งชิงรังและอาหารของผึ้งพันธุ์เดิม รวมทั้งทำร้ายคนจนเสียชีวิตไปหลายราย

๕. กระรอกเทา (Gray squirrel)
มีถิ่นกำเนิดในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา  นำเข้ามาในหลายประเทศ เช่น อังกฤษ อิตาลี ออสเตรเลีย หาอาหารและสะสมอาหารเก่งกว่ากระรอกพันธุ์พื้นเมืองเป็นพาหะของโรค squirrel pox จนทำให้กระรอกพันธุ์พื้นเมืองลดจำนวนอย่างรวดเร็ว

๓. คางคกไร่อ้อย (Cane toads)
มีถิ่นกำเนิดอยู่อเมริกากลางและอเมริกาใต้  นำเข้าหลายประเทศเพื่อใช้กำจัดศัตรูพืชโดยเฉพาะในไร่อ้อย  ผิวหนังมีต่อมพิษร้ายแรง สัตว์ผู้ล่าในพื้นถิ่นไม่รู้จักเมื่อกินเข้าไปจึงตายในไม่กี่นาที เป็นต้นเหตุให้สัตว์กินเนื้อขนาดเล็กชื่อ quoll ซึ่งเคยมีอยู่มากในออสเตรเลียลดจำนวนลง

๒. กระต่ายพันธุ์ยุโรป (European rabbit)
สัตว์ประจำถิ่นทางตะวันตกเฉียงใต้ของยุโรป  หลายประเทศนำเข้าไปเป็นสัตว์เลี้ยง  ที่ออสเตรเลียนำเข้าครั้งแรก ๒๔ ตัวในปี ๑๘๕๙  ปัจจุบันมีจำนวนถึงกว่า ๖๐๐ ล้านตัว เพราะเป็นสัตว์เลี้ยงง่าย โตไว ขยายพันธุ์เร็ว กินอาหารได้หลากหลาย สร้างปัญหาให้สัตว์พื้นถิ่นจนลดจำนวนลง

๑. ปลาไน (Asian carp)
ค.ศ. ๑๙๗๐ ฟาร์มเลี้ยงปลาในสหรัฐอเมริกานำปลาไนจากเอเชียมาช่วยกำจัดสาหร่าย ต่อมาเกิดน้ำท่วมฟาร์มจนปลาไนหลุดออกสู่แหล่งน้ำธรรมชาติ  ชาวอเมริกันไม่นิยมกินเนื้อปลานี้ มันจึงแพร่กระจายพันธุ์ไปอย่างรวดเร็ว แย่งที่อยู่อาศัยและอาหารของสัตว์น้ำประจำถิ่น รวมทั้งมีนิสัยชอบกระโดดขึ้นเหนือน้ำ เป็นอุปสรรคในการเดินเรือ