เรื่องและภาพ : ทีมห้วยงู ค่ายนักเล่าความสุข
“มันเย็นสำบายนี่แหล้ว กะเลยอยู่” (มันเย็นสบายนี่แหละ ก็เลยอยู่)
คำตอบเรียบง่ายจาก “พ่อใหญ่หมอน” หลังจากจบคำถามที่ว่าเป็นมาอย่างไรถึงได้มาอยู่ที่นี่
เมื่อน้ำโขงสูงขึ้น พ่อใหญ่หมอนจะย้ายขึ้นมาชั้น ๒ เรียกได้ว่าที่พักสร้างไว้เป็นคอนโดฯ กันเลย
การมาของ “พ่อใหญ่หมอน-มนุษย์ถ้ำ”
หากเอ่ยถึง “พ่อใหญ่หมอน” มนุษย์ถ้ำแห่งบ้านผาชัน อำเภอโพธิ์ไทร จังหวัดอุบลราชธานี คงมีน้อยคนมากที่ไม่รู้จัก
“พ่อใหญ่หมอน” หรือ นายกาลี ธรรมเที่ยง วัย ๖๘ ปีผู้ผ่านยุคสมัยมาค่อนศตวรรษ เคยทำไร่ ทำนา เย็บผ้า ก่อนปลงใจต่ออาชีพหาปลาที่เป็นภูมิปัญญาติดตัวมาตั้งแต่เด็ก
ชายสูงวัยหาใช่โดดเดี่ยวไร้ญาติ ภรรยาของพ่อใหญ่เล่าว่าก่อนหน้าที่สามีตัดสินใจเลือกวิถีชีวิตของตัวเอง ก็เป็นอย่างใครๆ ทั่วไป แต่งงาน มีลูก เลี้ยงชีพและครอบครัวด้วยการทำนาแต่เช้าแล้วไปหาปลา พอตกเย็นก็เข้าบ้าน
แต่แล้วจากเช้าไปเย็นกลับเริ่มเป็นห่างหาย นานทีจึงกลับบ้าน
สิ่งที่เผยให้เห็นเหตุ คือที่พักริมโขง เป็นบ้านพักตากอากาศที่เงินหลายร้อยล้านบาทก็ไม่อาจหาซื้อได้
พ่อใหญ่หมอนอาศัยหินผาขนาดมหึมาเป็นหลังคา ใช้ไม้ค้ำผูก เกิดเป็นสถานพักผ่อนสำหรับตัวเองและผู้แวะเวียนมา
ใครๆ ต่างก็เรียกสถานที่แห่งนี้ว่า “ถ้ำพ่อใหญ่หมอน” และเรียกพ่อใหญ่หมอนว่า “มนุษย์ถ้ำ”
