น.ส. รสลิน ทองตัน

เรื่อง หนังสือกับความทุกข์

ปวดหัว สับสน ตึงเครียด คำพูดเหล่านี้ทุกคนคงไม่ต้องการได้ฟังเช่นเดียวกับข้าพเจ้า แต่สิ่งเหล่านี้ก็เข้ามาเยี่ยมเยือนข้าพเจ้าอยู่เสมอในเรื่องการเรียน การเตรียมตัวสอบเอนทรานซ์ที่ทุกคนไม่สามารถหนีชะตาชีวิตในเรื่องนี้ไปได้

ในความคิดของข้าพเจ้าการสอบเอนทรานซ์ก็เป็นเสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่สำคัญเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้สำคัญที่สุดในชีวิต ข้าพเจ้าอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวใจไม่รู้จะหาทางออกกับความสับสนวุ่นวายเช่นนี้ได้อย่างไร มีใครช่วยข้าพเจ้าได้บ้าง ความทุกข์ทรมานจากความหม่นหมองในจิตใจช่างหาทางออกแสนลำบากเสียจริง ไปเดินห้างสรรพสินค้า ดูหนัง ฟังเพลง ถ่ายรูปสติกเกอร์ หรือแม้แต่การกินอาหารแพงๆ ก็ตาม สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ช่วยให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่าความทุกข์ ความเครียดของตนเองจางหายไปได้เลย กลับทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ความคิดความกดดันอยากที่จะประกอบอาชีพวิศวกร บวกกับความทะเยอทะยานของข้าพเจ้าที่จะต้องก้าวไปไม่ให้ถึงฝันแห่งดวงดาวในอนาคตขึ้นกดดันข้าพเจ้ามากขึ้นเป็นทวีคูณ

นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกในช่วงวัยรุ่นของข้าพเจ้าเองอีก ซึ่งไม่ต่างจากวัยรุ่นคนอื่นๆ จิตใจปั่นป่วนเปลี่ยนแปลงง่าย ข้าพเจ้าก็เข้าใจในความรู้สึกเหล่านั้น ปฏิเสธและต่อต้านกับกฎระเบียบข้อบังคับต่างๆ ที่เคร่งครัดจนเกินไป จึงมักเกิดคำว่า ”ทำไม เพราะอะไร” ในจิตใจอยู่เสมอ จึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ข้าพเจ้าเข้าใจถึงสาเหตุว่าทำไมวัยรุ่นจึงหลงทางเข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดอย่างง่ายดายด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์อีกด้วย

เมื่อมีมืดย่อมต้องมีความสว่าง แสงแห่งความสุขก็ยังพอมีอยู่บ้าง เริ่มส่องประกายความคิด ด้วยเหตุที่ข้าพเจ้าชอบอ่านหนังสือ ข้าพเจ้านึกถึงหนังสือเป็นอย่างแรก หนังสือทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกสบายใจขึ้นได้ หนังสือเป็นสิ่งที่ทำให้หลุดพ้นจากความทุกข์ “กำลังใจ” มิได้มาจากสิ่งมีชีวิตที่สามารถรับรู้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าเท่านั้น ในทางตรงกันข้าม หนังสือกลับเป็นกำลังใจสำคัญที่สุดที่สรรค์สร้างสิ่งดีๆ ให้กับชีวิตข้าพเจ้า หนังสือกำลังใจของครูมอชอ ซึ่งกองทุนวุฒิธรรมเป็นผู้จัดพิมพ์ขึ้น ข้าพเจ้ารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้หยิบขึ้นมาอ่าน เป็นหนังสือที่ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกเช่นเดียวกับข้าพเจ้า เป็นได้มากกว่าเพื่อนเสียอีก หนังสือเล่มนี้สอนให้ข้าพเจ้าปล่อยวางความสับสนลงบ้าง ปล่อยทั้งรักริษยาหรือชอบชังในทางที่ผิด ความขุ่นมัวหมองหมางให้จางหายไป พยายามให้อภัยทุกสิ่งที่ทำให้ไม่สบายใจ หนังสือกำลังใจช่วยสร้างคุณค่าและความหวังแก่ชีวิตได้เป็นอย่างดี ทำให้ข้าพเจ้าสามารถดำรงชีวิตโดยมีหลักยึดมั่นพอที่จะวางตนให้อยู่ในคุณงามความดี รู้จักคำว่า “ให้” แก่ผู้ที่ควรรับ หนังสือเล่มนี้ให้ประโยชน์มากมายเกินกว่าที่ข้าพเจ้าคิดไว้เสียอีก มีแง่คิดหนึ่งที่ข้าพเจ้าเกิดความภาคภูมิใจที่ได้จากหนังสือคือกำลังใจ และมีความปรารถนาให้ทุกคนที่มีความตึงเครียดสับสนว้าวุ่นใจเช่นเดียวกับข้าพเจ้าได้รับรู้ว่า “โลกที่พรั่งพร้อมไปด้วยวัตถุสิ่งของต่างๆ มากมาย ดูเหมือนจะสามารถให้ทุกอย่างตามต้องการแก่เราได้ ไม่ว่าความสะดวกสบาย ทรัพย์สินเงินทอง อำนาจ ยศถาบรรดาศักดิ์ หรือแม้แต่ความสุข แต่วันแล้ววันเล่าเราก็ไม่รู้จักพอกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ครอบครอง เห็นได้ชัดเจนจากองค์กรต่างๆ ทางสังคม วัตถุนิยมหลายอย่างที่เราอยากได้และต้องหามาให้ได้ ครั้นได้มาแล้วก็ยังรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป จำต้องไขว่คว้ามาให้ได้อีก แต่สิ่งนั้นคืออะไร? รถคันใหม่ บ้านหลังใหม่ หรือคนรักคนใหม่ ใช่หรือไม่ ... ซึ่งสิ่งเหล่านี้มิใช่คำตอบที่ข้าพเจ้าให้กับทุกคน สิ่งนี้คือความสุขกายสบายใจเท่านั้นที่จะมอบให้คุณ สิ่งนี้คือสิ่งที่ดีสำหรับคุณ หนังสือเหล่านี้ทำให้ข้าพเจ้าได้เป็นปัจจัยหนึ่งที่มีส่วนร่วมสรรค์สร้างให้โลกสวยงามได้ ทำให้รู้ว่าคุณก็เป็นบุคคลหนึ่งที่มีคุณค่าเช่นกัน สามารถช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่มีความทุกข์ใจเช่นเดียวกับข้าพเจ้าที่จะพยายามถ่ายทอดความคิดต่างๆ ทางบทความนี้ ให้สายใยแห่งหนังสือกำลังใจเป็นผู้มอบให้โดยผ่านข้าพเจ้าเอง นอกจากหนังสือกำลังใจ แล้วยังมีหนังสืออีกเล่มหนึ่งที่ข้าพเจ้าจะแนะนำให้กับทุกคนคือ กฎแห่งกรรม ของ ท .เลียงพิบูลย์ หลายคนคงสงสัยและอึดอัดค้างคาใจว่า ทำไมข้าพเจ้าจึงชอบที่จะอ่านหนังสืออิงทางพระพุทธศาสนา แต่คำตอบเหล่านี้จะเกิดขึ้นกับตัวคุณเองถ้าคุณหยิบหนังสือกำลังใจ และกฎแห่งกรรม ขึ้นมาอ่านไปพร้อมๆ กับข้าพเจ้า กฏแห่งกรรมนี้เป็นหนังสือที่ข้าพเจ้าได้มาจากคุณพ่อของข้าพเจ้าเองคุณพ่อชอบอ่านหนังสือแนวพระพุทธศาสนามาก จนทำให้ข้าพเจ้าพลอยชอบอ่านไปด้วย

ข้าพเจ้าก็รู้สึกเพลิดเพลินกับการอ่านหนังสือเล่มนี้เช่นกัน ได้ข้อคิดมากกว่าที่ข้าพเจ้าคิดไว้มาก จิตใจรู้สึกสงบขึ้นมาก ข้าพเจ้ายังมีความคิดต่อไปอีกว่าหากข้าพเจ้าได้เรียนรู้พระธรรมทางพระพุทธศาสนา แต่ไม่เคยประพฤติปฏิบัติตาม เปลี่ยนแปลงชีวิตไปสู่ความสงบ เมตตากรุณา ความรู้เหล่านั้นก็ไร้ค่า เหมือนเรามีแผนที่ไปสู่ดวงดาว แต่ทุกวันนี้ก็ยังแหงนคอคอยเก็บฝันที่ไม่มีวันเริ่มต้นเดินทางเลย

ข้าพเจ้าคิดว่าทุกคนมีความมุ่งหวังที่จะทำในสิ่งดีงามในแต่ละวันของชีวิต วันหนึ่งๆ จงให้เวลาแก่ตนเองทบทวนว่าวันนี้คุณได้ทำความดี และประโยชน์แก่สังคมแล้วหรือยัง ข้าพเจ้าขอให้บทความนี้มีส่วนช่วยในการพัฒนาชีวิตหรือแก้ไขปัญหาความทุกข์ใจและอารมณ์ที่ขุ่นมัว สับสนวุ่นวายได้ ข้าพเจ้าไม่ต้องการให้ทุกคนดำรงชีวิตอย่างไม่มีจุดหมาย ดั่งเรือที่อยู่กลางทะเล แต่ไร้เข็มทิศในการเดินทาง หรือแม้แต่หมดหวัง ขาดกำลังใจ ขอให้รำลึกอยู่เสมอว่า หนังสือกำลังใจ และกฎแห่งกรรม พร้อมที่จะเป็นเพื่อนกับคุณทุกเวลา เช่นเดียวกับข้าพเจ้า…นั่นเอง