น.ส. วันวิสาข์ เทพรังสฤษฎิ์

เรื่อง มุมมองของหนอนแสนรู้

“เที่ยวเมืองไทยไม่ไปไม่รู้ “ คำกล่าวข้างต้นนี้ทุกคนคงจะรู้จักกันดี ซึ่งเป็นคำขัวญเชิญชวนการท่องเที่ยวภายในประเทศของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) เพื่อที่จะเป็นส่วนช่วยให้ประชาชนไทยได้ตระหนักถึงความสำคัญของการท่องเที่ยวภายในประเทศ

การท่องเที่ยวไปที่ไหนสักแห่งหนึ่งนั้น พร้อมกับมีเพื่อนร่วมทางที่ช่วยสร้างสีสันให้การท่องเที่ยวครั้งนั้นของคุณมีความสนุกสนานมากขึ้น เป็นสิ่งที่น่าประทับใจอย่างยิ่งสมควรจารึกไว้ในความทรงจำดีๆ ของเสี้ยวชีวิตหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นเดินทางกับเพื่อนๆ คนรัก หรือแม้กระทั่งครอบครัว การท่องเที่ยวที่ฉันจะพาไปสัมผัสนี้เป็นการท่องเที่ยวแบบครอบครัว เราจะไปอาบหนาวที่เมืองเหนือ ร่วมกับ พัฒน์ ธนาภรณ์ และครอบครัวจอมยุ่งของเขาค่ะ

เหตุการณ์ที่ให้เกิดหนังสือเล่มนี้ขึ้นก็เริ่มจากลูกสาวคนเล็กของครอบครัวธนาภรณ์บอกกับพ่อของเธอในขณะที่ดูพยากรณ์อากาศว่า “พ่อคะหนูอยากหนาว” เท่านั้นแหละค่ะ แม่คุณทูนหัวของครอบครัวก็บอกว่า “ดีเหมือนกันนะคะคุณ เราจะได้ไปเที่ยวภาคเหนือกันเสียที จะได้ไปเยี่ยมญาติเราด้วย “เมื่อเสียงอันทรงพลังยืนยันด้วยความหนักแน่น ผู้อ่อนด้อยกว่าจึงไม่สามารถที่จะคัดค้าน “ผู้บังคับบัญชี” ได้จึงจำใจตอบตกลง ผมจะพาคุณสมชายไปด้วย” เท่านั้นทุกคนส่ายหน้าอย่างไม่ศรัทธา เพราะขณะนี้มันกลายเป็นคุณสมชายชราไปแล้ว หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านแล้วจะสามารถทำให้ทุกคนมีรอยยิ้มขึ้นมาได้ อ่านไปก็ขำไปในความเจ้าปัญหาของ ”น้องแตง” ลูกสาวคนเล็กของบ้าน มักจะสรรหาคำถามแปลกๆ มาถาม แต่ชักจะสงสัยกันว่าทำไมผู้ใหญ่สรรหาคำตอบสุดจะยากเย็นมาตอบ แต่กลับถูกซักกลับ แล้วเด็กคุยกันทำไมถึงรู้เรื่อง ทั้งที่คำตอบนั้นไม่เข้าท่าเลยสักนิด หนังสือท่องเที่ยวของนักเขียนฝีปากจัดคนนี้เขียนเล่าจากประสบการณ์ที่ได้ไปพานพบมาแล้วด้วยตนเองกลับมาเล่าสู่กันฟัง เป็นเรื่องเบาๆ ที่เขียนเพื่อให้อ่านสนุกมากกว่าที่จะเน้นเนื้อหาของสถานที่นั้นโดยตรง ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับถนนหนทาง ดินฟ้าอากาศ เทศกาล ประชากร หรืออะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับแหล่งท่องเที่ยว ไม่มีตัวเลขหรือข้อมูลทางราชการมาแสดงให้เวียนหัวโดยไม่จำเป็น แต่ใช่ว่าจะไร้สาระเสียทีเดียว มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เป็นอุทาหรณ์สอนใจสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการท่องเที่ยวด้วยพาหนะส่วนตัว ไม่มีรายละเอียดของจังหวัดทางภาคเหนือเท่าใดนัก แต่เราจะได้รู้จักเมืองเหนือในอีกแง่มุมหนึ่ง นักเขียนท่านนี้เป็นคนที่ชอบการท่องเที่ยวและหาประสบการณ์ของชีวิตตั้งแต่ยังเป็นโสด จนกระทั่งมีครอบครัวที่น่ารัก มีเรื่องตลก สนุกสนานหลายเรื่องในเล่ม รวมทั้งการที่เป็นคน “ติเพื่อก่อ” เรื่องที่เขียนจึงออกมาจึงมีเนื้อหาสาระที่น่าติดตาม อ่านแล้วได้รับความรู้และรู้จักสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองไทยเพิ่มขึ้น เมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้เหมือนกับว่าตัวเองได้เข้าไปท่องเที่ยวร่วมกันกับครอบครัวนี้จริงๆ สถานที่ท่องเที่ยวในเล่มนี้ที่ได้ไปเที่ยวชมก็มี อ. พบพระ จ. ตาก ทำไมชื่อแปลกจัง สวนกุหลาบพบพระต่างจากสวนกุหลาบเชียงใหม่ตรงไหน อ. ฮอด เมืองน้ำใจงามจริงหรือ? บ่อน้ำร้อนธรรมชาติเกิดจากอะไร? กว๊านพะเยา–ช้างเมืองงาวคืออะไร? ถ้ำปุ่นถ้ำปลาเป็นอย่างไร? แล้วทำไมถึงไม่ไปรถไฟหรือรถทัวร์ อยากจะรู้คำตอบ หรืออยากจะรู้ว่าสนุกขำขัน มีสาระขนาดไหน ต้องหามาอ่านดูนะคะ

อีกเล่มที่อยากจะแนะนำ คราวนี้เราจะออกไปเที่ยวต่างประเทศกันบ้าง ถ้ากล่าวถึง “ดินแดนแห่งพระอาทิตย์เที่ยงคืน” ทุกคนคงจะต้องตอบว่า “นอร์เวย์” ใช่ค่ะ เราจะไปสัมผัส เสน่ห์นอร์เวย์ ร่วมกับ “พิมพิไล” หญิงไทยผู้ใช้ชีวิตในนอร์เวย์ เธอสัมผัสทุกอณูแห่งความงดงามนั้น มาบอกต่อในฐานะผู้ตกหลุมรักมนต์เสน่ห์ของดินแดนแห่งนี้ “นอร์เวย์” ประเทศสวยรวยธรรมชาติ ทัศนียภาพโอบล้อมด้วยภูเขาน้ำแข็ง รอยเว้าแหว่งของฟยอร์ดที่ยิ่งใหญ่ พระอาทิตย์เที่ยงคืน หิมะสีขาว ทุ่งดอกไม้สีสดสวย เรือไวกิง ชาวพื้นเมืองซามะที่น่ารัก รัฐสวัสดิการชั้นดี สีสันวันฮอลิเดย์ที่น่ารื่นรมย์ สร้างความประทับใจแด่ผู้มาเยือนได้เสมอ ซึ่งเป็นประเทศที่บางคนใฝ่ฝันอยากจะไปสัมผัสกันอยากไปใช้ชีวิตในประเทศนี้ดูสักครั้ง

นอร์เวย์เป็นประเทศที่ปกครองด้วยประชาธิปไตย ตั้งอยู่บนคาบสมุทรสแกนดิเนเวีย ดำเนินนโยบายเศรษฐกิจแบบผสมผสานระหว่างทุนนิยมกับสังคมนิยม สภาพเศรษฐกิจขึ้นอยู่กับการบริการอุตสาหกรรมและการทำเหมืองแร่เป็นหลัก จึงนับว่าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว สาเหตุที่นักเขียนท่านนี้ได้มาใช้ชีวิตในนอร์เวย์เพราะแต่งงานใหม่กับผู้ชายชาวนอร์เวย์หลังจากสามีเสียชีวิตไปนานหลายปี วิธีการแต่งงานก็ออกจะยุ่งยากอยู่สักหน่อย จะต้องยื่นคำร้องขอทำการสมรส ณ ที่ทำการเขต ผู้ที่จะสมรสกับชาวต่างชาติจะต้องนำเอกสารต่างๆ มาแสดงด้วย เช่น ใบทะเบียน ใบหย่า หรือใบมรณบัตรของคู่สมรสเดิม และใบรับรองความเป็นโสด แม้จะเป็นโสดอยู่ก็จะต้องมีเพราะป้องกันการจดทะเบียนสมรสซ้อน หลังจากนั้น 1 เดือนจะได้รับใบนัด ก่อนถึงเวลานัด 1 วัน ประเพณีของชาวนอร์เวย์ คือ “อยากจะทำอะไรก็ได้ตามใจ ซึ่งหลังจากแต่งงานแล้วจะไม่มีโอกาสทำได้อีก“ บางคนร่ำลาความโสดด้วยการไปหาคู่นอนเป็นครั้งสุดท้าย ช่างกลับตาลปัตรกับสังคมบ้านเราเสียจริงๆ ที่ต้องถนอมความบริสุทธิ์ไว้ให้ผู้ชายคนเดียวในดวงใจ พวกเขาช่างเสมอภาคกันเสียจริงๆ จะหาผู้หญิงบริสุทธิ์นั้นยาก แต่ก็ไม่มีผู้หญิงขายตัว เขาคิดว่า นั่นเป็นการกดขี่ทางเพศ หากแต่งงานกันแล้วไม่มีสิทธิ์ไปหาคู่นอนใหม่ ทั้งๆ ที่ชาวนอร์เวย์แต่งงานยากแต่ทำไมการหย่าร้างกันง่ายเหลือเกิน วิธีป้องกันการหย่าคือจะต้องแต่งงานในโบสถ์คาทอลิกเท่านั้น ระบบเงินตราที่ใช้ในประเทศคือ ครูน การใช้ชีวิตของหญิงไทยคนนี้เป็นการผสมผสานกันระหว่างประเพณีไทยกับนอร์เวย์ค่อยๆ ปรับกันไปทีละน้อยโดยใช้ภาษิตที่ว่า “เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม” บางครั้งก็เผลอทำวิสัยแบบไทยๆ จนทำให้เกิดเรื่องตลกๆ ขึ้น หรือบางครั้งสามีห้ามทำอะไร เธอก็จะแอบทำเป็นอย่างนี้ร่ำไป หนังสือเล่มนี้ให้ทั้งความรู้และได้ศึกษาวิถีชีวิตของคนนอร์เวย์ รู้จักนิสัยที่เป็นกันเอง เป็นประเทศที่อยู่กันอย่างสงบสุข ไม่ถือชนชั้น ผู้หญิงกับผู้ชายเท่าเทียมกัน เมืองที่มีคนไทยอยู่มาก คือ สตางวางเงอร์ ส่วนเมืองหลวงคือออสโล จะมีการจัดประเพณีแบบไทยๆ ไปวัดทำบุญ เช่น ลอยกระทง พอถึงหน้าฝนก็จะมีการไปเก็บเห็ด เห็ดที่เก็บได้ก็จะนำมาทำอาหารได้หลายอย่างแล้วแต่จะชอบ ชื่อแปลกๆ ซึ่งเป็นภาษานอร์สค์เหมือนกัน แต่ดีอยู่อย่างที่ถ้าคนต่างชาติเข้าไปแล้วไม่รู้ภาษาก็จะมีโรงเรียนสอนให้เรียนฟรี มีเงินให้ไปโรงเรียน การรักษาพยาบาลก็ดี อะไรก็ดีไปหมด เสียอย่างเดียวภาษีแพง แต่คนก็ยังนิยมไปเที่ยวนอร์เวย์อยู่ดี คนต่างชาติเพิ่มมากขึ้นปัญหาต่างๆ จึงตามาเขาจึงมีกฎหมายใหม่เข้มงวดกับคนต่างชาติมากกว่าเดิม ช่างต่างกันลิบลับกับประเทศไทย ยังมีเรื่องราวอีกมากมายทั้งการเที่ยวชมเมืองต่างๆ พระอาทิตย์เที่ยงคืน หน้าผาสูงชันหน้าตาแปลกๆ เล่นสกีบนหิมะสีขาว ล่องเรือเลียบฟยอร์ด วันชาติในนอร์เวย์ พร้อมที่จะให้เราท่องเที่ยวไปกับเธอ แล้วคุณจะได้รับความสนุก และความรู้อย่างเต็มที่กับการอ่านหนังสือเล่มนี้ บอกได้คำเดียวว่า “คุ้มจริงๆ“

สุดท้ายไม่ว่าจะเป็นหนังสืออะไรอ่านไปเถอะค่ะ แล้วเราจะได้รับความรู้ใหม่ๆ ที่เราไม่รู้และคนอื่นอาจจะไม่รู้ก็ได้ จะได้เป็นการเปิดโลกทัศน์ให้กว้างไกล ก้าวทันเทคโนโลยี ข่าวสารต่างๆ จะได้ไม่เป็นคนล้าสมัย ดังนั้นเราเยาวชนไทยรุ่นใหม่ควรที่จะอ่านหนังสือกันให้มากๆ เหมือนคำกล่าวที่ว่า “อ่านหนังสือวันละนิด จิตแจ่มใส” จะได้เป็นการเสริมสร้างสติปัญญา ความคิด ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่าน ด้วยการ “ยิ่งอ่าน ยิ่งรู้ ยิ่งดู ยิ่งเห็น ยิ่งทำ ยิ่งเป็น” อ่านทุกวันสร้างสรรค์ความ