|
|
ทำไมจึงเชื่อว่ากระเทียมขับไล่ผีดูดเลือดได้ ? ฝรั่งไม่ชอบกินกระเทียม เพราะฉะนั้นผีฝรั่งเลยต้องกลัวกระเทียมไปด้วยใช่ไหม (คาร่า / กรุงเทพฯ) |
เรื่องผีฝรั่ง โดยเฉพาะแวร์ไพร์ ที่ว่ากันว่ากลัวกระเทียมนั้น เห็นจะไม่เกี่ยวข้องกับการที่ฝรั่งไม่ชอบกินกระเทียมกระมังความเชื่อนี้เกิดขึ้นเมื่อกาฬโรคแพร่ระบาด คร่าชีวิตผู้คนไปทั่วทั้งทวีปยุโรปในช่วงยุคมืด (the Dark Ages) คนยุโรปไม่สามารถหาคำอธิบายสาเหตุของโรคอันน่าสะพรึงกลัวนี้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงพากันกล่าวโทษอำนาจชั่วร้าย ในรูปของผีดูดเลือด หรือแวมไพร์ (vampires) ว่าเป็นตัวการ กาฬโรคจู่โจมเหยื่อของมันโดยไม่เลือกว่าจะเป็นคนรวยหรือคนจน ดูเหมือนว่ามีแต่พ่อค้ากระเทียมเท่านั้นที่รอดพ้นจากเงื้อมมือมรณะของมันได้ ในหมู่พ่อค้าที่ขนกระเทียมไปเร่ขายตามเมืองต่าง ๆ แทบไม่มีคนใดติดโรคร้ายนี้เลย ผู้คนทั่วไปจึงสรุปว่ากระเทียมต้องมีสรรพคุณวิเศษอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นแน่ เลยพากันรับประทานกระเทียมเป็นการใหญ่ อีกทั้งยังแขวนพวงกระเทียมไว้รอบคอด้วย บรรดาชาวอาณานิคมในนิวอิงแลนด์ (อเมริกา) ยิ่งล้ำหน้ากว่าชาวยุโรป พวกเขาสวมพวงกระเทียมไว้รอบเท้าเพื่อป้องกันภัยกล้ำกรายจากโรคฝีดาษด้วย ผู้คนในสมัยนั้นยังไม่ทราบเลยว่ากาฬโรคเกิดจากเชื้อแบคทีเรีย หลุยส์ ปาสเตอร์ (Louis Pasteur) มาค้นพบในปี ค.ศ. ๑๘๕๘ ว่ากระเทียม (Allium sativum) มีน้ำมันซึ่งมีฤทธิ์ฆ่าแบคทีเรียและป้องกันการติดเชื้อ เรียกว่า แอลลิซิน (allicin) เป็นไปได้ว่าการที่พวกพ่อค้ากระเทียมต้องสัมผัสใกล้ชิดกับสมุนไพรวิเศษนี้อยู่เสมอ มีผลให้เชื้อแบคทีเรียในร่างกายของพวกเขาถูกกำจัดออกไป และก็เป็นไปได้อีกเช่นกันว่ากลิ่นฉุนของกระเทียมกันชาวบ้านให้อยู่ห่าง ๆ จึงช่วยป้องกันโรคระบาดไม่ให้แพร่กระจายมาถึงตัวพ่อค้ากระเทียมได้ อย่างไรก็ตามความเชื่อว่ากระเทียมสามารถขับไล่ผีดูดเลือดได้นั้นยังเป็นข้อกังขาอยู่ ทุกวันนี้เรามีความรู้ด้านสุขอนามัยเพิ่มมากขึ้น แต่กระเทียมยังคงเป็นที่นิยมบริโภคเหมือนที่เป็นมาในอดีต กระนั้นก็ตามความนิยมสมุนไพรชนิดนี้ในสหรัฐอเมริกาเพิ่งเริ่มขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง ก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒ ไม่มีการปลูกกระเทียมเลยในประเทศนั้น จนเมื่อรัฐบาลต้องการกระเทียมแห้งจำนวนมหาศาลเพื่อส่งให้แก่ทหารในแนวรบ เกษตรกรชาวอเมริกันจึงเริ่มปลูกกระเทียมกันอย่างจริงจัง ในปัจจุบันรัฐแคลิฟอร์เนียมีผลผลิตกระเทียมมากที่สุดในสหรัฐอเมริกา |
|
|
|
เครื่องแต่งกายของ ชาลี แชปลิน มีข้อมูลหรือไม่ว่า ชาลี แชปลิน มีแรงบันดาลใจอย่างไร จึงดีไซน์เครื่องแต่งกายประจำตัวออกมาเป็นแบบที่เราเห็นกันอยู่ (แฟนพันธุ์แท้จอเงิน / กรุงเทพฯ) |
ชุดคนจรจัด (Tramp) เป็นเครื่องหมายการค้าของศิลปินตลก ชาลี แชปลิน ประกอบด้วยหมวกดาร์บี้ (หมวกทรงกลมสีดำ) เอียงกะเท่เร่บนศีรษะ หนวดจิ๋ม รองเท้าคู่เบ้อเร่อเท่อ เป็นผลพวงจากคำขอร้องของ แม็ก เซนเนท ผู้ขอให้ ชาลี แชปลิน แต่งหน้าแต่งตัวให้ตลกเพื่อเข้าฉากภาพยนตร์ชวนหัวเรื่อง Kid Auto Races at Venice (ค.ศ. ๑๙๑๔)ด้วยไหวพริบอันเฉียบคม ชาลี แชปลิน คิดค้นชุดคนจรจัดซึ่งต่อมาได้กลายเป็นชุดประจำตัวของเขาขึ้น "อย่างฉับพลันทันใด" ในห้องแต่งตัวนักแสดงนั่นเอง ในห้องนั้น เพื่อนนักแสดงสองคน คือ แฟตตี้ อาร์บักเกิล กับ เชสเตอร์ คองกลิน กำลังนั่งเล่นไพ่กันอยู่ เจ้าอ้วนแฟตตี้เอื้อเฟื้อหมวกดาร์บี้ของคุณพ่อตา กับกางเกงตัวใหญ่มหึมาของตัวเองให้แก่ชาลี ส่วนคองกลินยกรองเท้าฟอร์ด สเตอริงมีรูโหว่เบอร์ ๑๔ ให้ ซึ่งขนาดใหญ่กว่าเท้าของชาลีมาก จนเขาต้องสวมสลับข้างซ้ายขวากับเท้าของเขาเพื่อไม่ให้มันหลุดออกจากเท้า ส่วนหนวดจิ๋มชาลีทำขึ้นจากแผ่นผมปลอมของ แม็ก สเวน สิ่งเดียวในชุดเดอะแทรมป์ที่เป็นสมบัติของเขาเอง คือ ไม้เท้าทำจากไผ่จีน |
|
|
|
ทำไมหมูชอบเห็ดทรัฟเฟิล ? ดูสารคดีเรื่องอาหารทางเคเบิลทีวี เขาว่าฝรั่งมีเห็ดทรัฟเฟิลที่หากินได้ยากมาก เพราะปลูกไม่ได้ (เหมือนเห็ดโคนบ้านเราเลย เพราะอร่อย หากินยากเพราะปลูกไม่ได้เช่นกัน) เวลาหาต้องใช้หมูเป็นผู้ช่วย คุณว่าแปลกดีไหม ? (กฤตตา ต่อสุวรรณ / จ. พระนครศรีอยุธยา) |
เห็ดทรัฟเฟิล (Truffles) จัดว่าเป็นอาหารจานแพงที่สุดชนิดหนึ่งในโลก เนื่องจากมันเป็นพืชที่หาได้ยากมาก และยากยิ่งขึ้นไปอีกถ้าจะเพาะเลี้ยงเห็ดชนิดนี้ คุณคงพอทราบมาบ้างว่า
คนเราไม่สามารถเสาะหาเห็ดทรัฟเฟิลได้โดยลำพัง
โดยปราศจากความช่วยเหลือจากสุนัข หรือหมู สุนัขนั้นเป็นที่ทราบกันทั่วไปว่ามีประสาทดมกลิ่นดีเยี่ยม แต่หมูเล่ามีคุณสมบัติพิเศษอย่างไร ?เห็ดทรัฟเฟิลเป็นพืชจำพวกราขึ้นอยู่ใต้ดิน และมีกลิ่นรุนแรงมาก มันมีความสัมพันธ์แบบต่างพึ่งพากับรากของต้นโอ๊กและต้นบีช เห็ดทรัฟเฟิลมีหลายขนาดตั้งแต่เท่าลูกหินไปจนถึงผลส้ม ชนิดที่นำมาปรุงอาหารจานแพงนั้นอยู่ในสกุลทูเบอร์ ส่วนสีของเห็ดแตกต่างกันไปตามสายพันธุ์ พันธุ์สีดำชั้นเลิศ (Tuber melanosporum) พบเฉพาะในเขตอัมเบรียของประเทศอิตาลี กับเขตเปริโกด์ของประเทศฝรั่งเศส เห็ดทรัฟเฟิลดำนี้ขุดได้จากใต้ต้นโอ๊กเฉพาะช่วงเดือนธันวาคมถึงมกราคม ส่วนเห็ดทรัฟเฟิลดำคุณภาพรองลงมา พบในประเทศอังกฤษ ทวีปแอฟริกาเหนือ โปแลนด์ และสหรัฐอเมริกา ส่วนเห็ดทรัฟเฟิลสีขาวกลิ่นฉุนรุนแรงกว่าและราคาแพงมากขึ้นไปอีก พบในเขตพิเอดมองท์ของอิตาลี และสามารถเก็บได้เฉพาะช่วงเวลาสั้น ๆ ไม่เกินสองถึงสามสัปดาห์ระหว่างปลายฤดูใบไม้ร่วงต่อกับต้นฤดูหนาว เห็ดทรัฟเฟิลขาวนี้หาพบได้ยาก (แสนสาหัส) ถ้าไม่มีสุนัข หรือหมูช่วยขุดค้นหา จะไม่มีโอกาสหาเจอเป็นอันขาด หมูตัวเมียมีแรงดึงดูดใจเป็นพิเศษ ถึงขนาดที่เรียกได้ว่า "เสน่หา" ต่อเห็ดทรัฟเฟิล นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่า เห็ดทรัฟเฟิลส่งกลิ่นซึ่งเหมือนอย่างน่าประหลาดกับกลิ่นเร้า และดึงดูดเพศตรงข้ามในน้ำลายของหมูตัวผู้ ด้วยเหตุนี้สัตว์อื่นถึงจะมีประสาทดมกลิ่นไวเป็นเลิศ แต่ความกระตืนรือร้นมุ่งมั่นในการทำงานตามล่าหาเห็ด คงไม่อาจสู้หมูสาวซี่งถูกเร้าด้วยแรงปรารถนาอย่างแน่นอน |
