เรื่อง : เสาวลักษณ์ เชื้อคำ
ภาพ : ไลลา ตาเฮ
ประณต จงเรืองฤทธิ์ ชาวจังหวัดพิจิตร อายุ ๓๕ ปี ออกเดินทางมาจากบ้านตั้งแต่ตีสาม พร้อมกับพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และจดหมายหนึ่งฉบับ
เมื่อปี ๒๕๕๓ เขาตัดสินใจส่งจดหมายจ่าหน้าถึงในหลวงรัชกาลที่ ๙ เพื่อขอให้พระองค์ทรงรับบุตรสาวของตนที่ป่วยด้วยโรคข้อสะโพกหลุดแต่กำเนิด เข้าเป็นคนไข้ในพระบรมราชานุเคราะห์
“ตอนเขียนก็จ่าหน้าถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวครับ ส่งถึงพระบรมมหาราชวัง”
เขาเล่าถึงที่มาของจดหมายฉบับที่ถือในมือ
เพียงเดือนเศษนับจากวันที่เขาส่งจดหมาย ประณตก็ได้รับจดหมายตอบกลับฉบับนี้
การรักษาที่ดีขึ้น แม้ไม่อาจยื้อชีวิตของบุตรสาววัย ๑ ขวบ ๒ เดือนของเขาไว้ได้ แต่ก็ทำให้ช่วงสุดท้ายของชีวิตน้อย ๆ ไม่เจ็บปวดทรมานมากนัก พระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ยังคงท่วมท้นอยู่ในหัวใจของเขาจวบจนถึงวันนี้
เจ็ดปีให้หลัง ประณตได้นำพาซองจดหมายตอบกลับฉบับนั้นที่เขาเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี กลับมาเพื่อให้ใกล้ชิดต้นทางที่ถูกส่งออกไปให้มากที่สุด เท่าที่สุขภาพร่างกายของเขาจะเอื้ออำนวย
“ใกล้สุดได้เท่านี้แล้วครับ เดินไกล ๆ อย่างคนอื่นไม่ไหว”
ประณตพูดพร้อมกับขยับไม้เท้าคู่กายให้ดู
แม้เขาตระหนักดีตั้งแต่ก่อนออกเดินทางมาแล้ว ว่าจะไม่มีโอกาสได้ชมริ้วขบวนพระบรมราชอิสริยยศด้วยตัวเอง แต่เขาก็ยังเดินทางมา ณ ที่นี้ ด้วยเหตุผลเดียวกับประชาชนคนไทยอีกนับแสนนับล้าน
นั่นคือเพื่อรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ที่ทรงมีต่อพสกนิกรชาวไทยทุกคน
