ประกาศผลกิจกรรม เขียนถึงกล้องตัวแรกของฉัน+ กล้องนี้ที่ฉันรัก

นิตยสารสารคดีขอชวนท่านหวนถึงความรู้สึก #รักแรกกับกล้องตัวแรก+#กล้องนี้ที่ฉันรัก

ไม่ว่าจะเป็นกล้องฟิลม์ กล้องดิจิทัล กล้องโพลารอยด์ กล้องโลโม หรือกล้องไหนๆ ก็ตาม เพื่อร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการจัดทำเนื้อหาในนิตยสารสารคดี ฉบับ CAMERA LOVER ในกิจกรรม #เขียนถึงกล้องตัวแรกของฉัน+ #กล้องนี้ที่ฉันรัก

#กติกา
๑. โพสต์ภาพถ่ายคุณกับ “กล้องตัวแรก” หรือ “กล้องที่คุณรัก” จะเป็นกล้องอะไร รุ่นไหนก็ได้
๒. พร้อมเขียนเล่าเหตุผลความประทับใจของคุณกับ “กล้องตัวแรก” หรือความประทับใจจากการบันทึกภาพด้วยกล้อง
๓. โพสต์บนหน้าเฟซบุ๊คของตัวเอง พร้อมตั้งค่าเป็น Public และติดแฮชแท็ก #นิตยสารสารคดีฉบับcameralover
๔. ทีมงานจะพิจารณาจากภาพที่โพสต์ตั้งแต่วันนี้ จนถึง ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๖๑

#รางวัล
๑. ภาพที่ได้รับคัดเลือกจะได้ตีพิมพ์ในนิตยสารสารคดี ฉบับ CAMERA LOVER เดือนพฤษภาคม ๒๕๖๑
๒. ๑๐ ภาพและเรื่องราวที่ประทับใจกองบรรณาธิการนิตยสารสารคดี จะได้รับนิตยสารสารคดี CAMERA LOVER เดือนพฤษภาคม ๒๕๖๑พร้อมของที่ระลึกสุดพิเศษ พวงกุญแจจากกลักฟิล์ม และกระเป๋าผ้าสารคดี power of knowledge รางวัลละ 1 ชุด
๓. ประกาศผลผู้ได้รับคัดเลือกตีพิมพ์ทั้ง ๑๐ ท่าน ทางแฟนเพจ fb.com/sarakadeeemagazine วันที่ ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๑

จากเรื่องราวและภาพถ่ายที่ทุกท่านส่งเข้ามาร่วมกิจกรรมด้วยความรู้สึกอบอุ่น ความรัก และความทรงจำดีๆ กับกล้องตัวแรกและกล้องที่รัก กองบรรณาธิการนิตยสารสารคดีได้คัดเลือก ๑๐ เรื่องและภาพที่เป็นตัวแทนความรู้สึกของผู้เข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้เพื่อรับรางวัลตามกติกา ๑๐ รางวัล นอกจากนี้ยังมีอีกสองเรื่องที่แม้จะผิดกติกาด้านภาพ แต่ด้วยเรื่องราวที่น่าสนใจ สารคดีจึงเพิ่มรางวัลให้เป็นพิเศษอีก ๓ รางวัล รวมทั้งหมดเป็น ๑๓ รางวัล

ด้วยเนื้อที่หน้ากระดาษอันจำกัด เรื่องราวที่นำมาลงตีพิมพ์นี้ได้ผ่านการเรียบเรียงและคัดข้อความสั้นๆ มาเฉพาะบางส่วนบางตอน ติดตามอ่านเรื่องราวที่ครบถ้วนของแต่ละคนได้ในเพจ Sarakadee Magazine หรือค้นจากแฮชแท็ก #นิตยสารสารคดีฉบับcameralover #รักแรกกับกล้องตัวแรก #กล้องนี้ที่ฉันรัก หรือ #cameralover
ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้แบ่งปันความรู้สึกดีๆ ของการยกกล้องกดชัตเตอร์ แชะ แชะ แชะ ร่วมกัน

Nitisak Prasitsilp
ชีวิตหลากรสของ “ลุงป่อง”
“…กล้องตัวแรก Minolta SRT101 เลนส์ติดมากับกล้องตัวเดียว ๕๐ มม. ถ่ายทุกอย่างที่อยากถ่าย เมื่อปี ๒๕๑๖… ผมต้องทำงานหนักตั้งแต่เริ่มโต ช่วยที่บ้านทำมาหากินเต็มที่มาตลอด เช่น ตรุษจีน สาร์ทจีน ต้องเชือดไก่เป็ดถอนขนขายไหว้เจ้า ฯลฯ อยากได้อะไร บอกพ่อแม่จะให้ทำงานเพิ่ม เก็บเงินก่อน นาน แล้วพ่อแม่จะให้ยืมเงินซื้อของตามที่ต้องการเมื่อถึงเวลา กล้องก็เช่นกัน… ชีวิตรักนักถ่ายภาพในสมัยโน้นฝึกหนัก ใช้ของที่มีให้คุ้มค่า เรียนรู้จากการฝึก ทำ พยายาม และควบคุมใช้จ่ายอย่างคิดแล้วคิดอีก…”
(ภาพนี้ ผมถ่ายตัวเอง ด้วยโทรศัพท์มือถือครับ)

Nachadol Areewong
“ผมจำไม่ได้ว่ามีกี่รอยยิ้ม… ที่ส่งผ่านเลนส์เข้ามาทักทายตากล้องให้ได้ยิ้มตามก่อนกดชัตเตอร์
ผมจำไม่ได้ว่ามีกี่ห้วงความรู้สึก… ที่ถูกบันทึกลงในม้วนฟิล์ม
และผมก็จำไม่ได้ว่ามีกี่ความทรงจำ… ที่เราได้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน
คงไม่สำคัญว่าผมจะจำสิ่งเหล่านั้นได้หรือไม่ เพราะ “ภาพจำ” ของเหตุการณ์นั้น ได้ถูกบันทึกผ่านเครื่องบันทึกความทรงจำของครอบครัว – กล้องตัวแรกของเรา…”

วีระศักดิ์ แสนสะอาด
“เมื่อตอนปี ๒ ปลายๆ ได้ครอบครองกล้องเป็นตัวแรกในชีวิต เป็นกล้อง Canon Powershot… กล้องตัวนี้ก็อยู่ติดตัวผมแทบตลอดเวลา บางครั้งก็ประสบเหตุไม่คาดฝัน ที่ร้ายแรงสุด คือหลุดมือตกหล่นกลิ้งตามบันไดขึ้นพระปรางค์ที่ศรีสัชนาลัย ด้วยความสูงเกือบๆ ๑๐ เมตร
สภาพถ่านกระจาย แต่เมื่อกลับมาใส่ใหม่ก็ยังใช้ได้อยู่ โคตรทนเลย…”

Thitipong Folkk
“กล้องตัวแรกของเราในชีวิตที่เป็นกล้องที่เราซื้อด้วยตัวเองจริงๆ ก็คือตัวที่เราถืออยู่ในรูป และรูปนี้ก็ถ่ายจากกล้องตัวนี้ด้วยจริงๆ… ความคมชัดของรูปคงเทียบไม่ได้กับกล้องราคาแพงๆ แต่ความทรงจำที่ได้นั้นคมชัดในความรู้สึกของเราเองมากกว่า …เราหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ซื้อกล้องตัวนี้ในราคา ๓๕๐ บาท แต่เรายังได้เงินทอนกลับมาด้วย เงินทอนที่ได้มานั้นไม่ใช่เงินตรา แต่กลับเป็นความสุขกับความทรงจำใหม่ๆ ที่เราจะได้รับทุกครั้งที่หยิบกล้องตัวนี้ขึ้นมาถ่ายรูปจนครบ ๓๖ รูปส่งล้าง และรอการตอบกลับมาของความสุขและความทรงจำที่เราเองเป็นคนบันทึกในม้วนฟิล์ม”

Chalotorn Veera
“’กล้องตัวแรกของใครบางคน อาจจะมีความหมายมากกว่าภาพถ่าย’ อย่างกล้อง PENTAX ของฉันนี้ เริ่มต้นจากคุณพ่อให้รางวัลเมื่อสอบเข้าทำงานธนาคารแห่งประเทศไทยได้ในปี ๒๕๒๓ และยังพาให้ฉันได้มาพบชายคนหนึ่งที่มารับรางวัลประกวดภาพถ่ายด้วยกัน ซึ่งตอนนั้นฉันไม่รู้เลยว่า อีก ๑๐ กว่าปีต่อมา เขาคนนั้นจะกลายเป็นคู่ชีวิตของฉัน”

Wararat Tumtuti
“…เริ่มรู้จักการใช้กล้องครั้งแรกตอนเรียนมอปลายในชมรมช่างภาพของโรงเรียน ด้วยกล้อง yashica ซึ่งเป็นมรดกจากพี่ชาย ทุกวันนี้ฉันยังไม่ลืมบทเรียนการถ่ายภาพที่ครูสอนให้ รูปขวดน้ำอัดลมตั้งเรียงรายบนโต๊ะเรียนที่วางไว้อยู่กลางสนามหญ้า ครูสอนให้เรารู้จักการปรับโฟกัสชัดลึกชัดตื้น การปรับค่าความไวแสง ความเร็วชัดเตอร์ องค์ประกอบภาพ รวมทั้งความรู้พื้นฐานอีกมากมายหลายอย่าง ซึ่งฉันค่อยๆ ซึมซับและนำมาปรับใช้ในแบบฉบับของตนเองมาจนถึงทุกวันนี้…”

Phu Kanassanan
Nikon V1 รักแรกพบ
“…ใครๆ ก็คิดว่าฉันบ้า ชีวิตตอนนั้นของฉันหลงทาง มืดจนหาทางออกไม่เจอ… ตัดสินใจซื้อเธอ Nikon V1 แบกเป้หนึ่งใบกับเงินไม่กี่พันเดินทางไปภูกระดึง แบบแทบจะไปตายเอาดาบหน้าจริงๆ… ความงามของภูกระดึงสะกดฉันจดแน่นิ่ง แต่การมองภาพเหล่านั้น ผ่านช่องมองเล็กๆ ของเธอ ทำให้หัวฉันเปิดกว้างและอบอุ่นละมุนละไม…ฉันค้นพบตัวตน ค้นพบความสุข ค้นพบความหมายหลายๆ อย่างในชีวิต ‘ฉันรักการถ่ายภาพ และนั่นคือคำตอบที่ฉันได้ค้นพบร่วมกับเธอ… ขอบคุณนะ V1 ฉันใช้งานเธอหนักมาก แต่ขอให้รู้ไว้ว่า เธอทำให้ฉันมีความสุขมากจริงๆ”

Masahero Rueangchan
“#ค่อนข้างเลือนลางกับภาพจำของกล้องตัวเเรก รู้แต่เพียงว่าเป็นกล้องคอมแพคตัวเล็กๆ ซึ่งใช้เงินมากพอสมควรกว่าจะได้ครอบครอง กล้องตัวเล็กที่มีอนุภาพมากมายกับการบันทึกผ่านฟิล์มเนกาทีฟแต่ละช่วงเวลาจากวัยรุ่นสู่วัยกลางคนในขณะนี้ คงเป็นนิสัยที่ได้มาจากพ่อ พ่อที่ชอบถ่ายรูปวัยเด็กของพวกเราเสมอๆ เพื่อนำภาพที่ได้กลับไปด้วยเมื่อต้องจากประเทศไทยไปหาเงินต่างเเดน ภาพของเด็กๆ ใบเล็กๆ คงถูกหยิบขึ้นบ่อยครั้งในยามคิดถึงบ้าน
“#และกล้องอันเป็นที่รัก คือกล้องของคุณสุวิทย์ #Minolta SRT 303b กล้องของพ่อที่ให้เราไว้เก็บรักษาต่อไป กล้องที่เราคุ้นเคยเสมอๆ ในช่วงวัยเด็ก กล้องที่พ่อต้องพูดว่า “อ้าวยิ้ม 1 2 3” ก่อนจะกดชัตเตอร์…”

Bantoon Amatyakul
“…ไม่มีความรู้พื้นฐานการถ่ายภาพเลย ได้รับกล้องมาก็งงๆ ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง คุณพ่อให้กล้องมาแล้วก็จบ ไม่ได้มานั่งสอน… เวลาผ่านไป เรียนจบ ทำงาน พอมีตังค์ก็ซื้อหากล้องมาใช้เอง… เมื่อพอรู้พื้นฐานการถ่ายภาพเพิ่มเติมพอสมควร ก็กลับไปรื้อกล้องเรนจ์ฟายเดอร์ตัวนี้ออกมาลองใช้ดู กลไกกล้องยังใช้งานได้… ภาพที่ใส่กรอบวางไว้ใกล้ๆ กล้อง เป็นภาพของคุณพ่อผมเอง แม้คุณพ่อจะไม่อยู่แล้วก็ยังสำนึกรู้สึกขอบคุณท่านที่มอบสิ่งต่างๆ จุดประกายมุมมอง เป็นแรงบันดาลใจแก่ผมเสมอมา. ภาพเล็กมุมซ้ายล่างในกรอบ เป็นภาพตัวผมเอง ช่วงใกล้เคียงกับที่ได้รับกล้องตัวนี้ ส่วนภาพสีถัดออกไป เป็นภาพถ่ายของผมเมื่อ ๓-๔ ปีที่แล้ว กล้องเริ่มใหญ่ขึ้น คนเล่นกล้องก็แก่ลง”

เต้ย ฤทัยกัญญา
“…หลังจากถ่ายภาพบันทึกกิจกรรมต่างๆ เอาไว้ทั้งหมดแล้ว ท่านองคมนตรีได้หันมายิ้มและกล่าวว่า ‘ขอภาพด้วยนะผมจะนำไปถวายให้พระองค์ท่านทอดพระเนตร’ จำได้ว่าตอนนั้นรู้สึกดีใจและปลื้มปีติอย่างบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าภาพของเราจะได้มีโอกาสถวายให้พระองค์ท่านทอดพระเนตร สักเพียงหนึ่งภาพถ่าย ก็นับเป็นบุญยิ่งแล้ว นับตั้งแต่นั้นมา เราตั้งปณิธานเอาไว้ว่าจะตั้งใจทำงานในหน้าที่ให้ดีที่สุดให้สมกับเป็นข้าราชการของพระองค์ท่าน และนำเอาริชแบนด์สีเหลืองข้อความ ‘เรารักพระเจ้าอยู่หัว’ ที่ใส่ข้อมือตนนำมารัดติดไว้ที่เลนส์กล้องมาจนถึงปัจจุบันนี้…”

รางวัลแถมพิเศษ แม้ผิดกติกา

Wannida Wechusdorn
“โดฟ ดื่มด่ำ ดุกดู๋ย ด็อกด๋อย”
“กล้องตัวแรก ของฟรีจากยาสระผม ตอนนั้นเราอายุประมาณมัธยมต้น ไปห้างกับครอบครัว ไปหาซื้อยาสระผม ปรากฏไปเจอยาสระผมยี่ห้อหนึ่ง แถมกล้องงงงง!!! โอ้ พระเจ้าาาา ตอนนั้นเราไม่คิดอะไร ไม่สนว่าโดฟจะใช้ดีไม่ดี อยากได้กล้องโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 55555 ขอพ่อซื้อ ตอนนั้นดีใจมาก กล้องตัวแรกที่เลือกเองกับมือ เรารักมันมาก มันเป็นกล้องฟิล์ม กันน้ำ น่ารักมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง กิ๊งก่องแก้วมากกก…”

Chansak Lee
“กล้องตัวแรกของผม Cannon AF35M ในยุคที่กล้องไม่ใช่อุปกรณ์สามัญประจำบ้าน ผมยังพอโชคดีที่คุณอาไม่หวงของและยอมให้เด็ก ป. ๔ อย่างผมหยิบยืมไปถ่ายงานกีฬาสีที่โรงเรียนด้วยคำพูดคมๆ ว่า ‘เรื่องถ่ายรูปบ้านเรามุมดีทุกคน’ ความรู้สึกตอนจับกล้องครั้งแรกนั้นจางหายไปเกือบหมดพอๆ กับตัวกล้องที่คงซ่อนอยู่ที่ไหนซักแห่งในโลก ที่เหลืออยู่ก็คงเป็นภาพถ่ายสีจางๆ ในเหตุการณ์นั้นที่ยังคงทำหน้าที่เก็บบรรยากาศทั้งทางภาพและอารมณ์ไว้อย่างซื่อสัตย์”

Nuttapong Chantraraprathin
บันทึกความทรงจำ ๓ วัย ๑ กล้อง ๒ เมือง
“…เมื่อถามแม่ว่ากล้องตัวนั้นยังอยู่ไหม แม่ตอบว่ากล้องหายไปแล้ว พร้อมกับน้ำท่วมใหญ่ที่หาดใหญ่เมื่อหลายปีก่อน เรารู้สึกเสียดายมาก เมื่อกลับมากรุงเทพฯ ผมพยายามตามหากล้อง Nikon L35AF ตามเว็บบอร์ดกล้องมือสอง จนได้มาตัวหนึ่งสภาพดี… ผมชอบใช้กล้องฟิล์มตัวนี้ถ่ายรูปลูกสาว (เป็นจุดเริ่มต้นที่ผมกลับมาถ่ายรูปด้วยกล้องฟิล์มอีกครั้ง) และไม่ลืมที่จะนำกล้องตัวนี้กลับหาดใหญ่ ไปถ่ายรูปครอบครัวด้วย แม่ดีใจมากที่ได้เห็นกล้องรุ่นนี้อีกครั้ง ตอนนี้น้องไข่หวานเริ่มสนใจการถ่ายรูป… อีกไม่นานคงจะได้เห็นฝีมือรูปของไข่หวานที่ถ่ายด้วยกล้อง Nikon L35AF ตัวนี้ ตัวที่บันทึกความทรงจำดีๆ ของครอบครัวเรามาตลอด จากย่าสู่หลาน ผ่านการเดินทางจากหาดใหญ่สู่กรุงเทพ”

ผู้ได้รับรางวัลทั้งหมดทางเราจะติดต่อขอชื่อ-ที่อยู่ เพื่อจัดส่งของรางวัลอีกครั้ง หรือท่านสามารถแจ้งมายัง Inbox ของเพจ

พบกับนิตยสาร สารคดี ฉบับ Camera Lover ที่แผงเร็วๆ นี้