เรื่องและภาพ : ณัฐนันทน์ โตเขียว
สิ่งที่โปรดปรานของฉันรองจากการนอนหลับคือการได้เหม่อลอย
ครั้งแรกที่ย้ายตัวเองมาอยู่ในเมืองที่เต็มไปด้วยแสงสี ฉันรู้สึกตื่นเต้น แต่ความตื่นเต้นนั้นหมดลงตั้งแต่อาทิตย์แรก แล้วสิ่งที่เข้ามาแทนที่คือ “ความเหงา”(และ COVID-19)
ชีวิตเหมือนโดนตั้งเวลาว่าถ้าฟ้าเริ่มมืด อารมณ์จะค่อยๆ หม่นไปตามสีของท้องฟ้า การใช้ time zone ชีวิตเหมือนกับอยู่ยุโรปแบบที่ไม่มีวันตื่นทันเห็นดวงอาทิตย์อย่างที่ฉันเป็น ยิ่งทำให้ขาดสีสัน
ฉันคิดคาดคะเนว่า หรือวิธีคลายเหงาที่ดีที่สุดคือทำให้ตัวเองเหงายิ่งกว่าเดิม ซึ่งก็มีหลากหลายทางด้วยที่จะพาเราไปถึงจุดนั้น ไม่ว่าจะเป็นการฟังเพลง การทบทวนตนเอง การออกไปเดินเตร็ดเตร่ลำพัง หรือแม้แต่การเอาตัวเองไปอยู่สักมุมแล้วเหม่อมองไปแบบไร้จุดหมาย
ซึ่งหากเป็นในห้องสี่เหลี่ยมที่ฉันพักอาศัย มุมที่สามารถปล่อยสายตามองไปได้ไกลก็คือระเบียงห้อง
ฉันอยู่ต่างจังหวัดมาทั้งชีวิต โตมาในบ้านที่มีต้นไม้ล้อมรอบ และระเบียงห้องของหอพักมหาวิทยาลัยก็มีวิวเป็นภูเขามองยังไงก็ไม่เบื่อตลอด 4 ปี แต่ในวันนี้วิวระเบียงคอนโดฯ ของฉันมีแต่สิ่งก่อสร้างและท้องถนน จุดวางสายตาที่เป็นภูเขาลูกโปรดก็เปลี่ยนเป็นตึกสูงตระหง่านซึ่งเด่นไม่แพ้ภูเขาลูกนั้น
ความเงียบในห้องที่พักอยู่คนเดียวกัดกินหัวใจให้โดดเดี่ยว แต่…หากหลับตาและฟังดีๆ…
ทางด้านซ้ายและขวามีเสียงรถวิ่งไปมาไม่ขาดสาย แทรกด้วยเสียงรถไฟฟ้า มีเสียงก่อสร้างอยู่ด้านล่าง ตรงหอพักก็มีเสียงผู้คนทำอะไรสักอย่าง แถมฉันยังได้ยินเสียงนกบินผ่านด้วย
“มันไม่ได้เงียบเหงาอย่างที่คิด”
ลืมตาขึ้นแล้วมองจากมุมสูงไปด้วยสายตา -300 คู่นี้ ทำให้รู้ว่าเราสามารถเห็นภาพได้กว้างและไกลมากกว่าที่คาดไว้ ความสูงย่อมได้เปรียบ เพราะมองเห็นทัศนียภาพได้โดยไม่มีอะไรมาบดบัง
หากมองผ่านๆ จะเห็นเพียงตึกสูงฝั่งตรงข้าม ถนน รถไฟฟ้า บ้านคน และท้องฟ้า แต่ถ้าตั้งใจมองไปทีละจุดเหมือนกำลังเล่นเกม photo hunt (เกมจับผิดภาพ) เรายังจะได้เห็นฝุ่นซึ่งปกคลุมกลบสีสันที่แท้จริงของท้องฟ้าและพาให้เห็นบ้านเรือนด้านล่างมีสีครีม แดง น้ำเงิน เทา คล้ายๆ กันเหมือนนัดหมายแต้มสีสันนั้น
และถ้าไล่มองไกลออกไปอีกจะเห็นเส้นขอบฟ้าของนนทบุรีมีบ้านเรือนเรียงรายถี่ยิบ พอเหลือบไปทางหางตาด้านขวาก็เห็นแถวรถเคลื่อนที่ตลอดเวลาไม่มีหยุด
ยามเช้าเมื่อต้องเร่งรีบไปทำงาน ฉันรู้สึกว่ารอรถไฟฟ้านานมาก ทั้งที่จริงๆ แล้วมันไม่ได้มาช้าอย่างที่รู้สึก
ยามหัวค่ำเช่นนี้ บนท้องฟ้าที่ยังสว่าง ดวงจันทร์โผล่ขึ้นมาทักทาย หอพักด้านล่างมีคนกำลังกวาดพื้น และคุณลุงคนหนึ่งยังคงทำงานอยู่ แม้เป็นเวลาที่คนส่วนใหญ่เลิกงานแล้ว
นั่งมองสักพักฉันรู้สึกเพลิดเพลินและสบายใจดี แต่ความน่าอภิรมย์ลดลง เพราะเริ่มแสบคอจากการสูดฝุ่น pm 2.5 เข้าไปเต็มปอด
ชีวิตของหญิงสาวที่ขับเคลื่อนด้วยความขี้เกียจอย่างฉัน รู้ว่ามีสวนหย่อมเล็กๆ ข้างล่างคอนโดฯ แต่ไม่เคยที่จะย่างกรายลงไปเดินเล่นเลยสักครั้งตลอด 1 เดือนที่มาอยู่ที่นี่ การได้วางมือถือแล้วเงยหน้ามองโลกกว้างผ่านระเบียงบ้าง ทำให้มีกำลังใจอยากลองลงไปเดินเล่นที่สวนข้างล่างในยามค่ำคืน
การมองท้องฟ้าครั้งแรกในรอบ 1 เดือนเสมือนการเปิดโลกใหม่อีกครั้ง แม้ฟ้าจะมืด แต่หัวใจที่เคว้งคว้างกลับรู้สึกเบิกบานมีชีวิตชีวาอย่างบอกไม่ถูก อาจเพราะดาวดวงเล็กๆ ที่ส่องแสงบนผืนฟ้าราวกับต้อนรับฉันก็เป็นได้
ในสวนที่มีฉันอยู่เพียงคนเดียว การได้ถอดแมสก์ หลับตาสูดกลิ่นความสดชื่นจากสายลมเย็น และอยู่ท่ามกลางต้นไม้ใบหญ้า พาให้รู้สึกสุขใจ รู้สึกได้ปลดล็อกจากบางสิ่งภายใต้อารมณ์หลากหลายที่ก่อตัวขึ้น
เดือนหนึ่งที่ผ่านมาฉันไม่รู้แน่ชัดว่าจิตใจของตนต้องการอะไร จนกระทั่งได้สัมผัสกับการเปิดใจในครั้งนี้…
ธรรมชาติส่งผลต่อสุขภาพของเราโดยรวม ทั้งร่างกายและจิตใจ ลึกไปถึงจิตวิญญาณ
การได้เข้าไปอยู่ในพื้นที่สีเขียวเต็มไปด้วยต้นไม้ หรือแม้แต่การอยู่ในห้องแล้วมองสัมผัสธรรมชาติอย่างเพ่งพินิจ นอกจากจะได้พักสายตา ยังช่วยให้เราได้คิดพิจารณาและสร้างความสุขให้ตัวเองมากขึ้น เป็นการลดระดับความเครียด ส่งเสริมให้มีสุขภาพดี และอาจช่วยกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์ด้วย
การได้ลองปล่อยวางสิ่งที่แบกไว้สักชั่วครู่ อาจทำให้ค้นพบอะไรบางอย่างที่ช่วยให้หัวใจเรากลับมาเบิกบาน
อย่ามัวแต่คร่ำเครียด แล้วยอมให้ความหมองหม่นทั้งหลายมาบีบให้มุมมองของเราแคบเสียจนหันไปสังเกตไม่ได้ว่ายังมีสิ่งรอบตัวอีกมากมาย
โลกใบนี้กว้างกว่าที่เราคิด และธรรมชาติก็อยู่รอบตัวเรา ลองใช้มันช่วยเยียวยาความเหงาความหม่นหมองเหล่านั้น เพียงสักพักหนึ่งก็ได้และอย่างง่ายดาย เพราะน้อยที่สุดก็มีท้องฟ้ารออยู่เสมอให้เราเงยหน้ามอง ไม่ว่าจะมองอย่างเหม่อๆ หรือมองไปให้ไกลสุดขอบฟ้า ใจของเราก็จะแง้มเปิดออกเพื่อรับความเบิกบาน.
ข้อมูลอ้างอิง:
…
สำหรับท่านที่สนใจเรียนรู้การ Parkใจ สามารถติดตามกิจกรรมอื่นๆ ในปีนี้ได้ที่ เฟซบุ๊กกรุ๊ป Parkใจ
ดำเนินการโดย นิตยสารสารคดี และนายรอบรู้ นักเดินทาง
สนับสนุนโดย เพจความสุขประเทศไทย และ ธนาคารจิตอาสา
ชวน Park ใจ โดยนิตยสารสารคดี และ “นายรอบรู้” นักเดินทาง
สนับสนุนโดยเพจความสุขประเทศไทย และธนาคารจิตอาสา