รายงาน : สุชาดา ลิมป์
ภาพ : บันสิทธิ์ บุณยะรัตเวช
ในแต่ละปี สายน้ำสาละวินได้พัดพาเศษซากไม้น้อยใหญ่
ไหลมาทับถมกันเป็นแนวยาวตามชายหาดของหมู่บ้านท่าตาฝั่ง อ.แม่สะเรียง จ.แม่ฮ่องสอน
เมื่อน้ำลด เด็กๆ ชาติพันธุ์กะเหรี่ยงสะกอจากชั้นประถมศึกษาของโรงเรียนบ้านท่าตาฝั่ง ได้ใช้ประโยชน์จากเศษซากไม้ กรวดหิน พืชพันธุ์นานามาสร้างสรรค์ผลงานที่ให้อารมณ์สนุกสนานในชั่วโมงเรียนศิลปะ
ทว่า หลายชิ้นงานไปไกลกว่า สะท้อนความคิด ปรากฏความสามารถ และศักยภาพในการบอกเล่าจินตนาการ ที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กับวิถีชีวิตของคนกับป่าได้อย่างเกินวัยของพวกเขา
จำนวนไม่น้อยที่ดึงดูดให้มองด้วยความตื่นเต้น น่าติดตาม เปิดทางให้ผู้ใหญ่ได้ขบคิดถึงความรู้สึกหลากหลาย ซึ่งคงน่าเสียดายหากเรื่องน่าอัศจรรย์นั้นถูกเก็บไว้รับรู้เพียงในป่า
และนั่น…จุดประกายให้กำเนิดเรื่องราวในนิทรรศการ “ศิลปสาละวิน”
โดยคณะครูและนักเรียนโรงเรียนบ้านท่าตาฝั่งช่วยกันขนทัพผลงานชิ้นสำคัญนับร้อยมาจัดแสดง
บอกเล่าความคิดบริสุทธิ์และนำเสนอเรื่องราวของทรัพยากรอันเป็นของดีชุมชน
15 กันยายน 2565 ถือวาระพิเศษที่ตรงกับ “วันศิลป์ พีระศรี” เปิดตัวงานนิทรรศการ “ศิลปสาละวิน”
คณะศิลปินตัวน้อยจากโรงเรียนบ้านท่าตาฝั่ง ร่วมขับขานเพลงสรรเสริญประจำชนเผ่า
ก่อนส่งไม้ต่อให้คณาจารย์ด้านศิลปะที่เคารพศรัทธาบิดาแห่งศิลปะร่วมสมัยของไทยร่วมขับร้องเพลง “ซานตาลูชีอา” (Santa Lucia) และน้อมวางพวงมาลัยหน้ารูปปั้นอาจารย์ฝรั่งแห่งมหาวิทยาลัยศิลปากร ผู้อุทิศตนเพื่อนักเรียนและศิลปะตลอดลมหายใจของชีวิต
แล้วตบท้ายด้วยการละเล่นตบเท้าเข้าจังหวะที่หาชมยากของเด็กนักเรียนชาวกะเหรี่ยงสะกอ เพื่อนำเสนอวัฒนธรรมหนึ่งอันเป็นศิลปะแห่งรากเหง้าที่ตกทอดมาจากบรรพชนกะเหรี่ยง
ครั้นถึงยุคสมัยของพวกเขา ภาพศิลปะเปลี่ยนไปอีกครั้ง
เด็กๆ ได้เรียนรู้วิธีอวดสีสันจัดจ้านผ่านฝีไม้ลายแปรงบนวัสดุที่มีอยู่มากในหมู่บ้านชายขอบของประเทศ
ชวนสัมผัสชีวิตชีวาที่โลดแล่นออกมาจากจินตนาการ บ้างประดับบนผนัง บ้างเรียงรายตามรอบขอบพื้นห้องจัดแสดง ให้ผู้มาเยี่ยมชมได้เพลิดเพลินไปกับการเสพงานศิลปะหลากทิศทางแบบสนุกสนาน ขี้เล่น เช่นธรรมชาติของเด็กๆ
ตั้งแต่วันนี้…จนถึง 15 ตุลาคม 2565 ณ พิพิธภัณฑ์ศิลปะเชียงใหม่ (CHIANGMAI ART MUSEUM) อ.แม่ออน จ.เชียงใหม่
ไม่แน่ว่า ผลงานนิทรรศการ “ศิลปสาละวิน” ของพวกเขา
จะทำให้เราเปลี่ยนความคิดที่มีต่อเศษซากทุกชิ้นบนโลก
