เรื่องและภาพ : สุชาดา ลิมป์
ข้อความดีๆ คือสิ่งที่ทุกคนควรสัมผัสช่วงที่ชีวิตต้องการพลังบวก
หนึ่งในนัยที่ นิทรรศการ Love Yourself โดยศูนย์การค้ายูเนี่ยนมอลล์เนรมิตชั้น ๔ ของ Co-Art Space เชิญชวนผู้คนร่วมสัมผัส “รูปฮีลตา-ข้อความฮีลใจ” ผ่านหลากวิธีโอบกอดตัวเอง บอกรักความไม่สมบูรณ์แบบ ไปจนปลอบประโลมหัวใจให้ชีวิตคลายเหนื่อยล้า จากศิลปินหน้าใหม่ทั่วประเทศ ๖๓ ชีวิต รวมผลงานกว่า ๑๒๐ แนวคิด ในบรรดารูปวาด ภาพถ่าย และงานประดิษฐ์ทั้งมวลน่าสนใจวิธีปล่อยพลังคลังศัพท์ เปล่งสำนวนเจิดจรัสช่วยเสริมให้เรื่องราวของภาพยิ่งทรงพลัง
อยากชวนดื่มด่ำโลกแห่งความรู้สึกที่พวกเขาช่วยกันปรุงรสตน
:: ออกแบบ Love ::
เราทุกคนต่างมีช่วงชีวิตย่ำแย่
แต่การรักตัวเองจะทำให้เราเป็นตัวเองในเวอร์ชั่นที่ดีกว่าเดิม
เพื่อให้การชมงานศิลปะไม่เป็นเรื่องยากเกิน ศิลปินจำนวนหนึ่งจึงพร้อมใจใส่ตัวหนังสือให้อ่านบนผลงาน รวมถึงออกแบบการนำเสนอในห้องจัดแสดงโดยอาศัยข้อความต่างๆ เป็นเครื่องมือสื่อสารความคิด
แต่อุตส่าห์เป็นนิทรรศการที่รวมตัวศิลปินทั้งทีถ้ามีแต่ข้อความคงธรรมดาไป
หลายห้องจัดแสดงจึงคิดกิจกรรมที่แสดงออกฝีมือ สุนทรีย์ พลังทางอารมณ์
รังสรรค์วิธีเชิญชวนให้ผู้ชมเล่นสนุก ร่วมขบคิดตีความแบบไม่มีใครยอมใคร
อย่างห้องทาสีเขียวเข้มราวทุ่งหญ้ายามวิกาลที่ประดับผลงาน Self Love Elysium โดย ลิลิต ทยามนตร์ สมมติเป็นสรวงสวรรค์-ดินแดนแห่งความสุขท่ามกลางฝูงผีเสื้อที่สื่อความถึงการเปลี่ยนแปลงชีวิตเช่นวงจรที่เริ่มต้นจากหนอนเข้าสู่ระยะดักแด้และกลายเป็นสัตว์ปีกโดยสมบูรณ์ สร้างสีสันให้สวนแห่งความสงบ ดั่งการได้พัฒนาตนและใช้ชีวิตอย่างรู้จักรอคอยเวลาเพื่อฟูมฟักความสำเร็จเมื่อถึงเวลาเหมาะสม
น่าสนุกตรงวิธีที่ให้ผู้มาเยือนเข้าใจงานศิลปะมากขึ้นโดยเชื้อเชิญให้เลือกจับ “ผีเสื้อกระดาษสี” สักตัวที่คล้ายกำลังโผบินไปเกาะอยู่ตามมุมนั้นมุมนี้ของทุ่งหญ้าลึกลับ นำมาคลี่กางเพื่อจะได้พบว่าผีเสื้อแต่ละสีปรากฏข้อความสละสลวยแตกต่าง ซึ่งศิลปินบรรจงซ่อนไว้ให้ผู้อ่านได้ตระหนักถึงการรักตนเอง
:: ในแบบ Your ::
ภาพถ่ายไม่ใช่แค่การเก็บสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
แต่เป็นการเก็บข้างหลังภาพที่ผ่านมาในชีวิต
คือ motto ที่เรา-สุชาดา ลิมป์ สะกิดผู้ชมที่มาเยือนห้องแสดงผลงานชุด InStyle Instant ที่ได้รับโอกาสให้ร่วมจัดนิทรรศการ Love Yourself และเพื่อตอกย้ำคุณค่าของเรื่องราวข้างหลังภาพจึงอาศัยความถนัดในการเขียนเข้ามามีส่วนร่วมถ่ายทอดหลากสภาวะอารมณ์ที่คัดสรรมานำเสนอผ่านเฟรมแคนวาสทั้งสิบ (ล้อกับจำนวนฟิล์ม ๑ กลัก) ทั้งหมดปรากฏภาพถ่ายตัวเองซ้อนบนรูปวาด มีข้อความลายมือบันทึกข้อคิดลงขอบเฟรมรูปวาด เลียนแบบพฤติกรรมที่ผู้คนนิยมเขียนความทรงจำไว้ริมขอบฟิล์มอินสแตนท์
เมื่อเดินเข้าใกล้ภาพถ่ายผสมรูปวาดแต่ละเฟรมบนผนังที่จำลองให้ดูคล้ายรูปจากฟิล์มอินสแตนท์ปลิวกระจายออกจากกล้อง จะชวนสัมผัสถึงหลากสภาพชีวิตที่เผชิญ กับข้อความเตือนใจที่สะท้อนหลายวิธีจัดการความรู้สึกในแบบคนหนึ่งที่อาสาเป็นตัวแทนคนในสังคม
อย่างภาพเด็กอนุบาลที่สะท้อนการหนีปัจจุบันของผู้ใหญ่ ประกอบข้อความ “Love you, my self in the past : รักเธอจัง ตัวฉันในอดีต”, ภาพแสงไฟเล็กๆ พาดร่างกายคนที่อยู่ท่ามกลางความมืดเปรียบสภาวะจมดิ่งกับความรู้สึก ปรากฏข้อความ “However vast the darkness, I‘m the light : ความมืดจะกว้างใหญ่เพียงใด ฉันคือแสงสว่าง”, ภาพคนจิบเครื่องดื่มขณะเหม่อมองนอกหน้าต่างคล้ายกังวลถึงบางสิ่ง กำกับข้อความ “Slow down and savor your life : ใช้ชีวิตให้ช้าลงและลิ้มรสชีวิต” ฯลฯ ซึ่งหากไล่สายตาชม-อ่านตามลำดับจัดวางทั้ง ๑๐ ภาพ จะเห็นการนำเสนอพัฒนาการทางความคิดที่ส่งผลให้จิตใจค่อยๆ เข้มแข็งขึ้นอย่างต่อเนื่องในเวลาไม่กี่นาที (ล้อกับเวลาไม่นานของการแสดงผลแบบฟิล์มอินสแตนท์)
นิทรรศการไม่ได้ตีกรอบให้ผู้ชมต้องรู้สึกอยากกลับไปรื้อคลังภาพตนในวันวานบ้าง
แต่ช่วยไม่ได้หากจะเผลอรู้สึกดีกับภาพที่มีข้อความเคยขีดเขียนมากกว่าภาพที่ไม่มี
เพราะแต่ละคนย่อมมีความทรงจำที่บรรจุอยู่ในลายอักษร เพิ่มคุณค่าให้รูปใบเล็ก
:: ไม่เสีย self ::
แท้จริงแล้วชีวิตชีวาของนิทรรศการ Love Yourself ไม่ได้เกิดจากศิลปิน
แต่เกิดจากการที่ผู้ชมงานศิลปะรับมุก-สนุกไปกับโอกาสที่ศิลปินหยิบยื่น
หลายห้องจัดแสดงออกแบบพื้นที่น่ารักให้เป็นเวทีขีดเขียน โดยศิลปินตั้งคำถามชวนคิดทิ้งไว้ให้พร้อมกระดาษ ปากกา เทปกาว หากใครอ่านแล้วอยากบอกเล่า ปรับทุกข์ แบ่งปันสุข อวยพรใครสักคน ก็สามารถเป็นส่วนหนึ่งของการจัดแสดงผลงานตนได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องเผยตัว
“บางทีความรักก็เกิดจากการที่เราต้องยอมปล่อยไป”
“เก่งเท่าที่ไหว เพราะไม่มีใครเก่งเท่าแม่…แล้ว!”
“ขอให้ถูกโอบกอดด้วยความรัก เหมือนที่มอบให้คนอื่นตลอดมานะ”
“ขอให้ได้กลับบ้านไวๆ”
“สู้ชีวิตต่อไปถึงแม้ชีวิตจะสู้กลับ”
“ขอให้รอยยิ้มต่อจากนี้งดงามเหมือนภาพวาด”
ฯลฯ
คือนานาถ้อยความลายมือจากมุมหนึ่งของห้องจัดแสดงผลงาน MM_MYPIC โดย กัญจน์ณัฏฐ์ น้อยศรี ที่ไม่เคยเหมือนเดิมสักวัน นานวันยิ่งเพิ่มพูนรสรู้สึก บ้างชวนยิ้มขำ อ่อนไหว ซาบซึ้ง เหม่อซึม น้ำตาคลอ รู้สึกเหมือนมีก้อนจุกอก ฯลฯ หลายสำนวนงดงามประหนึ่งนักประพันธ์ผ่านมาร่วมเสกสรร
หรืออย่างห้องสีขาวสว่างตาที่ Manett Studio เจ้าของผลงานชุด Soul-Self (โซล–เซลฟ์) ตั้งคำถามกับผู้ชมว่าจิตวิญญานของคนเรารูปร่างเป็นอย่างไร?
ศิลปินชวนสงสัยต่อว่าอาจจะเป็นตัวตนใสๆ ลักษณะเหมือนภาชนะที่คอยบรรจุสิ่งต่างๆ ทำหน้าที่สะสมอารมณ์ ความรู้สึก เรื่องราวที่ได้ผ่านพบ ประกอบขึ้นเป็นตัวตนของมนุษย์ใช่ไหม? ซึ่งไม่ว่าภาชนะนั้นจะสมบูรณ์แบบหรือไม่ การโอบกอดจิตวิญญานตนไว้เสมอก็เป็นสิ่งสมควร
แล้วชวนผู้ชมงานร่วมเขียนความคิด ความฝัน ที่ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่หรือเล็กน้อยเพียงใดลงกระดาษแห่งความลับ พับ-หย่อนลงภาชนะใสที่ศิลปินอุปโลกน์เป็นพื้นที่รักษาจิตวิญญานร่วมกัน
ง่ายๆ แค่นั้น แต่ก็พอให้หลายคนได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ได้ทบทวนความฝันอีกครั้ง
ยังมีเวลาถึง ๒ มีนาคม ๒๕๖๘ ให้ลองมาไล่สายตาลูบรูป สัมผัสจับคลำคำ
บางถ้อยความสั้นๆ ตัวอักษรเล็กๆ ที่ผ่านวิธีคิด-นำเสนออย่างมีจังหวะจะโคนอาจเป็นพลังบวกให้ใครสักคนรู้สึกอยากพัฒนาตนให้ดีขึ้น แข็งแกร่งขึ้น น่ารักขึ้น มีความสุขง่ายขึ้นกว่าที่เคยใช้ชีวิตที่ผ่านมา
