| |
|
|
ฟายฟ่องล่องละมุนในฝุ่นฝ้า
ดอกหญ้าเมืองวายกระจายหาว
ม่วงหม่นกล่นทางอยู่พร่างพราว
บอกเล่าเรื่องราวของแผ่นดิน
ที่น้ำเป็นร้อยดอยเป็นแสน
ที่แดนต่อแดนบันดลถิ่น
ที่คนทำมาร่วมหากิน
อบอุ่นคุ้นชินด้วยยินดี
น้ำร้ายดอยล่มแผ่นดินแล้ง
บ้านแห้งเมืองโหดโขมดผี
ห่าลงกินเมืองเรืองฤทธี
แม่พระธรณีหลั่งน้ำตา
กำเนิดเกิดก่อเป็นช่อไม้
เป็นพงเป็นไพรให้รักษา
เสือยังร้างถิ่นสิ้นมรรคา
ดอกหญ้าสาบเสือเหลือตำนาน |
|
|
