คนต่างถิ่นที่มาทำมาหากินในภูเก็ต มักจะสรุปเป็นคำเดียวกันว่า อยู่เมืองนี้ "ผอมยาก" เพราะคนเมืองนี้ ช่างกินเหลือเกิน กินตั้งแต่เช้ามืดจนดึกดื่นเที่ยงคืน สรรหามากินทั้งของคาว ของหวาน แถมของว่างอีกต่างหาก การสรรหาของกินในเมืองนี้ จึงเป็นเรื่องสนุก สนุกทั้งคนกิน สนุกทั้งคนขาย และคนขายอาหารก็ตั้งตัวได้ ในเวลาอันรวดเร็ว เพราะลูกค้าช่างกินมีมาก และมีกำลังซื้อ เคยมีคนพยายามหาเหตุผล อธิบายความช่างกินของคนภูเก็ต โดยบอกว่า เมืองภูเก็ตขาดความบันเทิงด้านอื่น ๆ การกินจึงเป็นความเพลิดเพลิน ที่หาได้ง่ายที่สุด ภูมิอากาศก็คงเป็นส่วนช่วยกระตุ้น ให้ชาวภูเก็ตเป็นคนช่างกิน เพราะอากาศที่ฝนตกมาก ขนาดที่เรียกว่า "ฝนแปด แดดสี่" เมื่อฝนตกมาก ๆ เข้า การจะเดินทางไปไหน ก็ไม่สะดวก รอเวลาให้ฝนหยุดตกก็เบื่อ หนัก ๆ เข้าก็แก้เบื่อด้วยการกิน