Page 47 - Skd 373-2559-03
P. 47

เร่อื ง : สชุ าดา ลิมป ์      ภาพ : บนั สิทธ์ิ บณุ ยะรัตเวช

                                                                                                                                                                       045

ที่เจ้าของบ้านเลี้ยงไว้และนกอ่ืน ๆ ที่มาอาศัย     นำ�้ หอม ชมพพู่ นื้ ถน่ิ  ชมพมู่ า่ เหมย่ี ว นอ้ ยหนา่  มีพ้ืนที่กว้างอยู่จึงไม่รู้สึกอึดอัด   ถ้าวันหน่ึง
หลบแดดฝนหรือสร้างรังน้อยชั่วคราว  ด้วย            กล้วย   ที่ภูมิใจสุดคือ  มะม่วงยายกล่�ำ  เป็น           นายทุนข้างบ้านจะขายท่ีให้โครงการคอนโด- 
รอบบ่อปลาคือพืน้ ท่สี วนผสม                       พันธุ์เก่าแก่และข้ึนชื่ออันดับ  ๑  ของจังหวัด           มเิ นยี มแห่งใหม ่ ก็คงต้องท�ำใจ”
                                                  นนท์”
    “สมัยก่อนรัตนาธิเบศร์เคยเป็นท้องนา                                                                        แต่ยืนยันว่า  ต่อให้เหลือท่ีดินครอบครัว
ทั้งบาง  พอถึงหน้าผลหมากรากไม้ชาวนาก็                 พรสวรรค์ย้อนที่มาก่อนบ้านนาจะเป็น                   เธอเป็นพ้ืนที่สีเขียวแห่งสุดท้ายของย่านนี้ก็ 
ต้องซ้ือผลไม้ชาวสวนกิน  บ้านเราจึงเร่ิมแบ่ง       บา้ นสวน แมท้ กุ วนั นจี้ ะไมม่ นี าขา้ วใหเ้ หน็  แต่  จะยงั รักษาไว้
พ้นื ที่ปลูกข้าวมาทำ� สวนบ้าง ปลูกท้ังมะพร้าว     สวนผลไม้ก็ยังอยู่และเติบโตเองแบบไม่ต้อง
                                                  พิถีพิถันดูแล  เพียงคนในบ้านหมั่นซื้อพันธุ์ไม้              “ถ้าขายคงหาซ้ือบ้านบนที่ดินแบบน้ี 
    Ù                                             มาทดเติม  หรือเวลาใครกินผลไม้ก็ท้ิงเมล็ด                ไม่ได้อีก  และเราชินกับการอยู่แบบธรรมชาติ
                                                  ลงดิน  จึงมีผลิตผลหลายอย่างให้เก็บกิน                   มองทางไหนก็เจอต้นไม้  มีท่ีกว้างให้เดินเล่น
    มมุ มองจากระเบียงคอนโดมเิ นยี ม               เล้ียงคนในครอบครวั ทุกรนุ่ ตลอดปี                       นึกไม่ออกเลยว่าถ้าต้องไปอยู่บ้านจัดสรร มีที่
    ผืนดิน-บ่อน้�ำกว้างด้านซา้ ยเปน็ ของนายทนุ                                                            ใหเ้ ดนิ ไม่ก่ีก้าวก็สดุ ร้ัวจะเป็นอยา่ งไร”
    พ้ืนทสี่ ีเขยี วดา้ นขวาเปน็ ของ                  “ผลไม้ในสวนเรามีเยอะ  แบ่งเพ่ือนบ้าน
    บรรทม  แสงแก้ว                                แล้วยังเหลือให้วางขายหน้าบ้านอีก   พืชผัก                   ท่ีส�ำคัญคือ  ในวันท่ีวัฒนธรรมคนเมือง
                                                  สวนครัวก็มี  อยากกินอะไรก็เดินมาเด็ด  เป็น              ลดขนาดครอบครัวไทยจากใหญ่สู่เล็ก  ลูก
                                                  ความเคยชินจากสมัยก่อนที่ร้านค้าอยู่ไกล                  หลานของเธอยังได้อยู่พร้อมหน้านับสิบชีวิต
                                                  จงึ ชอบหาอาหารตามธรรมชาติ”                              ด้วยมีพื้นท่ีพอให้ต่อเติมบ้านหลังหน่ึงและ
                                                                                                          สร้างเพ่มิ อีกหลังสบาย ๆ
                                                      บรรทม แสงแก้ว  วัย  ๗๕  ปี  ผู้เป็นแม่
                                                  และเจ้าของท่ีดินรุ่นปัจจุบัน  อวดชีวิตลูกทุ่ง               การรกั ษาผนื ดนิ บรรพบรุ ษุ จงึ ไมใ่ ชแ่ คไ่ ด้
                                                  ท่ีแม้สังคมนอกบ้านจะพัฒนาไปไกล  แต่เธอ                  พนื้ ทสี่ เี ขยี ว ยงั ไดร้ กั ษาครอบครวั ไวบ้ นผนื ดนิ
                                                  ยงั รกั ษาทรัพยากรในบา้ นไว้ได้สมบูรณ์                  เดยี วกนั

                                                      “ไม่เคยคิดเลยว่าท้องนาจะกลายเป็น                        อย่างน้อยท่ีสุดเมื่อลูกหลานเหน่ือยล้า
                                                  เมืองได้ท้ังท่ีเรายังอยู่ท่ีเดิม  ยังดีว่าบ้านเรา       จากทำ� งาน-เรยี น ถงึ บา้ นยงั มอี ากาศสะอาด ๆ 
                                                                                                          ใหส้ ดู หายใจ

                                                                                                            March 2016
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52