.....จิงโจ้ในบทร้องนี้ จะมีรูปร่างอย่างไรไม่มีใครทราบ แต่เมื่อ พระบาทสมเด็จ พระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงบูรณปฏิสังขรณ์ วัดพระเชตุพน วิมลมังคลาราม ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เขียนรูป จิงโจ้โย้สำเภา ตามคำร้องเล่น ของเด็กไว้ด้วย โดยเขียนเป็นรูป สัตว์ประหลาด หรือคนประหลาด สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงอธิบายถึงรูปนี้ไว้ว่า
......"การที่เอาคำเด็กร้องเล่น มาเขียนเป็นรูปภาพ ที่วัดพระเชตุพน คงเป็นพระราชดำริของ พระบาทสมเด็จ พระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นแน่ และเมื่อเขียนรูปภาพแล้ว คงได้ทอดพระเนตร มิใช่รูปเขียนตามอำเภอใจช่าง ที่ช่างเขียนรูปจิงโจ้ หน้าเป็นมนุษย์ ตีนเป็นนกนั้น ต้องมีอะไรเป็นหลักฐานว่า รูปร่างจิงโจ้ เป็นเช่นนั้น"

.....ความจริงในสมัยโบราณ คงมี นกชนิดหนึ่งชื่อ จิงโจ้ เพราะมีกลอนว่า "กะลุมพู จับกะล้อพ้อ จิงโจ้ จับจิงจ้อ แล้วส่งเสียง" ช่างเขียน คงนึกรูปร่างจิงโจ้ไม่ออก แต่เมื่อมาโย้สำเภา ก็ต้องมีมือแบบคน แต่ชื่อเป็นนกจิงโจ้ จึงทำตีนเป็นนก
......จิงโจ้ที่โย้สำเภา ในรูปเขียน ที่วัดพระเชตุพนฯ นั้น อยู่ทางหัวเรือ แต่ในตัวเรือ ที่ใช้เครื่องจักรกลสมัยใหม่ ก็ทำจิงโจ้ด้วยไม้ ไว้ใต้ท้องเรือ เป็นที่สอดเพลา ไม่ให้เพลาแกว่ง และเมื่อมีสวะ หรือสิ่งใดครูดใต้ท้องเรือมา ก็จะปะทะกับจิงโจ้ ลอยข้ามไป ไม่ถูกใบพัด ส่วนเรือที่ใช้หางเสือ เช่น เรือกระแชง ก็จะมีจิงโจ้ตัวเล็กๆ ติดที่ท้องเรือ ตรงกับปลายหางเสือ เป็นประโยชน์กันสวะ หรือเชือก ที่จะมาทำให้หางเสือเรือหลุดได้
......ลักษณะของจิงโจ้ Kangaroo มีกระเป๋าที่ท้อง สำหรับใส่ลูก ฉะนั้นที่ท้องจึงดูใหญ่ พระบาทสมเด็จ พระจุลจอมเกล้า เจ้าอยู่หัว เมื่อเห็นใครแต่งตัว แล้วท้องโต ก็จะทรงเปรียบกับ จิงโจ้ เช่น ในพระราชหัตถเลขา ตรัสเล่าถึงพวกแขก ไว้ตอนหนึ่งว่า "ขุนนางลังกา มาคอยรับ แต่งจิงโจ้ท้องโตเต็มที" คือแขกลังกา จะนุ่งผ้าหลายชั้น ทำให้ท้องโตออกมา

.....ในสมัยรัชกาลที่ ๔ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้หัดพวกโขลนขึ้นเป็นทหาร แต่งตัวเสื้อแดง กางเกงแดง เสื้อมีชายยาวถึงเข่า หมวกแก๊ปสูง ในพระราชนิพนธ์ โคลงดั้น เรื่อง โสกันต์ ได้กล่าวถึงทหารจิงโจ้ว่า

......จิงโจ้ยืนเรียบร้อย		ริมถนน
เสื้อจีบชายกระจาย		สุกจ้า
ถือปืนทั่วทุกคน		พล่องแพล่ง
นายดาบเดินด้อมถ้า		ถ่องถนน
......ขบวนเดินเป็นระเบียบคล้อย		คลาไป
พิณพาทย์ทุกวงตี		สนั่นก้อง
จิงโจ้เมื่อถึงใคร		คำนับ
เสียงจิงโจ้กัดร้อง		เร่าเร้ารุมระงม

......พระบาทสมเด็จ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รับสั่งเรียกทหารหญิงครั้งนั้นว่า จิงโจ้ และได้เรียกต่อมาอีกนาน คำสั่งที่ใช้ บอกทหาร ก็แปลกกว่าทหารอื่นๆ คือแทนที่จะใช้ว่า วันทิยาวุธ ก็บอกว่า "จิงโจ้กัด" ดังที่กล่าวไว้ใน โคลงบาทสุดท้ายข้างต้น และแทนที่จะใช้ คำว่า บ่าอาวุธ ก็ใช้ว่า "จิงโจ้หยุด" และแทนที่จะ บอกว่า เรียบอาวุธ ก็สั่งว่า "จิงโจ้นอน" ดังนี้เป็นต้น

อ่านเรื่อง จิงโจ้กับออสเตรเลีย จากหนังสือ "ร้อยแปดซองคำถาม เล่ม ๘"

......"เจตภูตนั้น มีลักษณะอยู่อย่างหนึ่ง ซึ่งเหมือนกับขวัญ คือ ไม่มีแต่หนึ่งเท่านั้น ตามคติของชาวบ้านว่า เจตภูต มีอยู่สี่ด้วยกัน เมื่อคนเจ็บไข้มีอาการหนัก เข้าขั้นตรีทูต คือบอกลักษณะว่า จะไม่รอด ก็แสดงว่า เจตภูต ออกไปจากตัวแล้วสาม ยังคงเหลืออยู่ อีกหนึ่งเท่านั้น ถ้าที่ยังเหลือนี้ออกไปเมื่อใด คนไข้นั้นก็จะตาย..."
......"เรื่องเจตภูตที่เล่ามานี้ เมื่อเปรียบเทียบลักษณะของ เจตภูต กับขวัญดู ก็ไม่ผิดแปลกกันกี่มากน้อย ขวัญจะออกจากตัวไป ก็ต่อเมื่อ ตกใจมาก หรือถูกผีร้ายกระทำ ส่วนเจตภูตจะออกจากตัวไปก็แต่เฉพาะ เมื่อตกอยู่ในที่เปลี่ยว มีความหวาดสะดุ้ง หรือเมื่อหลับฝันไป นึกๆ ก็อยากจะเหมาเอาว่า ขวัญ และเจตภูต เป็นอย่างเดียวกัน จะต่างกันแต่ชื่อที่เรียกเท่านั้น ดีร้ายเจตภูตจะเป็นความเชื่อ ของชนชาติอื่นในเรื่องขวัญ แต่เรียกชื่อเป็นเสียอีกอย่างหนึ่ง คือไม่เรียกขวัญ แต่เรียกว่า เจตภูต เราได้เรื่องเจตภูตของเขามา เห็นมันคล้ายคลึงกับ เรื่องขวัญของเรา จึงนำเอามาผนวกไว้เสียด้วยกัน เรื่องจึงยุ่งกันใหญ่"
......"คราวนี้มีปัญหาว่า ขวัญออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่ ในขณะที่เจ้าของขวัญ กำลังฝันอยู่ ขวัญนั้นออกจากร่างกาย ที่ตรงไหน ของร่างกาย ทางข้างไทย ก็ไม่ปรากฏว่ามีบอกไว้ว่า เป็นที่ตรงไหนบ้าง คิดว่าเห็นจะออกไปทาง ขม่อม เพราะเราถือหัวว่า เป็นส่วนประเสริฐ ของร่างกาย จะลอดราวผ้าก็ไม่ได้ ยิ่งผ้านุ่งผู้หญิงด้วยแล้ว เป็นถูกไม่ได้เป็นอันขาด แม้ตากอยู่ที่ราว ลมพัดปลิว มาถูกศรีษะ นิดเดียวเท่านั้น ข้าพเจ้ายังต้องเหลียวดูที่ผ้า และคลำดูที่ศรีษะ โดยตนเองไม่รู้สึกตัว ว่าที่ทำเช่นนั้น มันติดเป็นทายาท มานมนานไกลเต็มที ย่อมฝังลึกอยู่ในจิตใจ แม้มีขวัญแก่กล้าแล้ว ก็ยังไม่วายรู้สึกเป็นเช่นนั้น ยิ่งยอมให้ผู้หญิงลูบศรีษะ ตอนที่เรียก กบาลด้วย ก็ถือมาก ถ้ามือผู้หญิงที่ลูบหัวนั้น เป็นมือซ้ายด้วยก็ซวยเต็มที เพราะมือข้างนั้น เขาใช้ร้อยแปดอย่าง"