Page 206 - Skd 361-2558-03
P. 206
ความคดิ ถงึ อยทู่ ท่ี ศิ ตะวนั ตก
พวกเราออกจากมินกุนตอนบ่าย กลับมาถึงเมืองมัณฑะเลย์ก็เดินทาง บนสะพานมศี าลาใหน้ งั่ ชลิ ลช์ มทะเลสาบ ผมหาทนี่ ง่ั เหมาะๆ
ต่อไปยัง วัดชเวอินบิน จอง (Shwe In Bin Kyaung) ต้ังอยู่ทางทิศตะวันตก ทอดอารมณ์กับส่ิงเร้าที่อยู่รอบตัว ท้ังพระอาทิตย์ที่ใกล้จะลับขอบ
เฉยี งใตข้ องเมอื ง สถาปตั ยกรรมของวดั คลา้ ยวดั ชเวนนั ดอว ์ จอง ทวา่ ดสู งบกวา่ ฟา้ ทอ้ งฟา้ ทกี่ า� ลงั ดา� มดื ลง นกั ทอ่ งเทยี่ วทก่ี ลุ กี จุ อถา่ ยภาพยามเยน็
เพราะยงั คงมพี ระสงฆจ์ า� พรรษาอย ู่ เราตอ้ งถอดรองเทา้ ไวน้ อกกา� แพงวดั เดนิ เสียงแว่วจากแม่ค้าท่ีร้องเรียกลูกค้า พระสงฆ์ท่ีเดินข้ามสะพานไป
เปลือยเท้าผา่ นทรายนมุ่ ๆ เข้าไป วัด หนุ่มสาวที่จูงจักรยาน อีกทั้งนึกไปถึงลุงคนขับแท็กซี่พาเท่ียว
เม่ือวันก่อน คิดถึงรอยย้ิมของเด็กขายดอกไม้ท่ีวัดกุโสดอว์ เสียง
ภายในวัดมีจองไม้สักที่สร้างโดยพ่อค้าหยกชาวจีนเม่ือปี ๒๔๓๘ เสาเป็น สวดมนต์ที่วัดมหามัยมุณี ความจอแจที่ตลาดเช้า ความสงบของ
ไม้สักขนาดใหญ่รองรับตัวอาคารท่ีประดับด้วยไม้แกะสลักลวดลายเทวดาและ ชมุ ชนมนิ กนุ
สัตว์ในปีนักษัตรอย่างประณีต ท่ีกรอบประตูและหน้าต่างมีไม้ไผ่สานเป็นแผ่น
สี่เหลี่ยมปิดอยู่ เวลายกขึ้นต้องเอาเสาค้�าไว้ ใครมาวัดนี้ต้องสงบส�ารวมและ ทุกอย่างและทุกคนคือส่วนเติมเต็มเลย์เอาต์ของความ
ไม่พูดเสยี งดัง คิดถึงที่เกิดขึ้นที่นี่ - มัณฑะเลย์ ณ สาธารณรัฐแห่งสหภาพ
เมียนมาร์
แสงทองเริ่มจับขอบฟ้าทางทิศตะวันตก แสงเย็นท่ีสะพานอูเบียง
(U Bieng Bridge) ข้ามทะเลสาบตองทามาน (Taung Thaman Lake) เป็น
สิ่งที่พวกเราหมายตา “อูเบียง” คือชื่อของขุนนางในสมัยพระเจ้าพุกามแมง
(ครองราชย์ปี ๒๓๘๙-๒๓๙๕) สะพานนี้เป็นสะพานไม้ท่ียาวท่ีสุดในโลก สร้าง
จากไม้สักของพระราชวังอังวะ คร้ังท่ีพระเจ้าพุกามแมงทรงย้ายราชธานีจาก
อังวะมายังอมรปุระ ใช้เสาไม้สักท้ังสิ้น ๑,๐๘๙ ต้น มีความยาว ๑,๔๕๐ เมตร
เช่ือมระหว่างเมืองอมรปุระกับเกาะแต๊เตหยัวที่อยู่กลางทะเลสาบ ริมฝั่งมี
เรอื แจวบรกิ ารพาชมสะพานและบริเวณโดยรอบ
