Page 113 - Skd 373-2559-03
P. 113
พื้นสีขาว ขอบสีแดง การหยุดรถให้คนข้ามทางม้าลาย ผ่านสถานท่ี ทั้งหมดก็จริง แต่มีจ�ำนวนไม่น้อยที่มุ่งตรงมายังร้านเช่าจักรยาน
ส�ำคญั ขนาดย่อสว่ น เชน่ อนุสาวรียช์ ยั สมรภูมิ ภเู ขาทอง เสาชิงชา้ ขา้ งลานจอดรถกอ่ นเข้าสวนรถไฟ
ถึงแม้จะเป็นเพียงสนามเล็ก ๆ แต่ความทรงจ�ำในการข่ียาน หากจะบอกว่าร้านเช่าจักรยานและจักรยานเช่า คือต�ำนาน
พาหนะในช่วงแรกของชีวิตก็น่าจะติดตัวเด็ก ๆ ก่อนที่พวกเขาจะมี เคยี งข้างทางจักรยานในสวนรถไฟกค็ งไมผ่ ิดนัก
โอกาสขับขี่บนถนนจริง เม่ือออกจากเมืองจราจรจ�ำลองก็เข้าสู่โค้ง
ท้าย ๆ ก่อนครบรอบสวนรถไฟ หลายคนหดั ขจี่ กั รยานครง้ั แรกทนี่ ่ี เรยี นรทู้ กั ษะการขกี่ อ่ นออก
สูถ่ นนใหญ่ ดว้ ยจักรยานเชา่ วันละ ๒๐-๖๐ บาท
หากดวงตะวนั ยงั ไมร่ าแสงไป หลายคนอาจขจี่ กั รยานตอ่ ไดอ้ กี
หลาย ๆ รอบ แวะชมตน้ ไมใ้ หญ ่ นก ผเี สอื้ แมลง สตั วเ์ ลก็ ๆ ทอี่ าศยั “ตอนแรกไมม่ รี า้ นจกั รยาน ในนป้ี า่ ทง้ั นน้ั ” อรวรรณ นมุ่ ฤทธ์ิ
อยู่ในธรรมชาติ เลา่ ผา่ นประสบการณ์เปดิ รา้ นเชา่ จกั รยานมา ๑๖ ปี
พิสูจน์ค�ำกล่าวว่าทางจักรยานในสวนรถไฟเป็นเส้นทางแสน “ทแี รกลงุ คนหนง่ึ เอาจกั รยานมาข ่ี แลว้ แบง่ ใหเ้ พอื่ น เมอื่ เหน็
โรแมนตกิ ส�ำหรับค่รู ัก เดก็ เยาวชน รวมถึงครอบครัว ว่าคนที่มาเท่ียวสวนรถไฟก็อยากข่ีบ้างเหมือนกัน เลยทยอยเอา
จกั รยานมาลงทร่ี า้ นทลี ะคนั สองคันให้คนเชา่ ”
จักรยานในสวนส่วนใหญ่เป็นจักรยานเช่ามีป้ายชื่อร้านติด
ตรงตะกร้าหนา้ รถ สิบหกปีก่อนตอนอรวรรณเซ้งร้านต่อจากลุงคนนั้นมีจักรยาน
ประมาณ ๒๐ คัน ค่าเช่าวันละ ๒๐ บาท เวลาน้ีจักรยานในร้าน
ส�ำนักงานสวนสาธารณะให้ข้อมูลว่า ทุกวันน้ีมีคนเข้าสวน เพ่ิมเป็น ๘๐๐ คัน แต่ค่าเช่าส่วนใหญ่ยังยืนหยัด ๒๐ บาทต่อวัน
รถไฟประมาณ ๓,๐๐๐-๕,๐๐๐ คนในวันธรรมดา และ ๑๐,๐๐๐- เหมอื นเดิม
๑๕,๐๐๐ คนในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ตัวเลขน้ีไม่ใช่คนขี่จักรยาน
เจ้าของร้านจักรยานผู้มองความเป็นไปในการขี่จักรยานที่
สวนรถไฟมาตง้ั แตต่ น้ บอกวา่ ตน้ ไมใ้ หญใ่ นสวนรถไฟนอ้ ยลง สว่ นท่ี
เป็นสนามหญ้ามีมากข้ึน เมื่อก่อนรกเหมือนป่า ส่วนพฤติกรรมผู้ใช้
จักรยานเปล่ยี นไปบา้ ง คอื มีคนน�ำจักรยานมาข่เี องมากขนึ้
อรวรรณเลา่ วา่ “ปา้ จำ� ไดน้ ะวา่ คไู่ หนเปน็ อยา่ งไร ใครอยากวงิ่
ใครอยากปั่น แล้วทั้งสองคนตกลงว่าผลัดกันวิ่งผลัดกันขี่จักรยาน”
เธอยม้ิ แล้วบอกว่า “สองคนน้ีเชา่ จกั รยานป้าคนั เดียวกพ็ อแลว้ ”
หรอื อยา่ งการหดั ขจ่ี กั รยานใหเ้ ดก็ ๆ เมอื่ กอ่ นมมี าใหส้ อนเกอื บ
ทกุ วัน ก็ใชจ้ ักรยานเช่าหัดขี่
“บางคนอยู่คอนโดฯ แถวนี้ก็ต้องมาหัดข่ีจักรยาน เพราะแถว
บ้านไมม่ ที ่ี นอกจากคนท่ีอยู่ในหมู่บา้ น”
เทคนิคเฉพาะของเจา้ ของร้านคือต้องหดั ไถใหเ้ ป็น
“หัดด้วยรถสองล้อน่ีแหละ หัดไถก่อน จากนั้นยกขาข้างหน่ึง
วางบนบันได ตะแคงรถแลว้ ไถไป ปา้ จะคอยดนั อยู่ข้างหลัง”
เม่ือถงึ จังหวะกบ็ อกใหเ้ ดก็ ๆ ป่นั “อย่าช้า ป่นั เลยลูก”
ก็ออกแรงส่งเหมอื นเป็นลมใต้ปกี
“เราจับเอง ส่งเอง คอยดันอยู่ข้างหลัง บอกว่าหนูไถรถเร็ว ๆ
เลยนะ แล้วเอาขาปั่น ไม่มีค�ำว่าล้มเพราะมีป้าคอยวิ่งประคองอยู่
เด๋ยี วเดียวก็ข่ีได”้
ผู้คนจ�ำนวนไม่น้อยเมื่อเดินทางมาถึงสวนรถไฟก็มองหาร้าน
จกั รยานเป็นอันดับแรก
“บางคนมาข่ีต้ังแต่เข้าอนุบาลจนถึงมหา’ลัย บางคนเป็นเด็ก
ท่ีเราเคยหัดข่ีจักรยานให้ เวลาเขามีงานก็เอาขนมมาฝาก คิดว่าเรา
เปน็ ญาตคิ นหน่งึ ”
ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน
ทางจักรยานอันเงียบสงบในสวนรถไฟยังอยู่
ในใจเสมอมา
มีนาคม ๒๕๕๙ 111
