วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์ : เรื่อง
บุญกิจ สุทธิญาณานนท์ : ภาพ

saising“ดิฉันอ่านหนังสืออัดเทปให้คนตาบอดฟังมาประมาณ ๒๐ ปี แรกเริ่มสมัครไปที่ห้องสมุดคนตาบอดของมูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทยในพระบรมราชินูปถัมภ์ เขาก็ส่งหนังสือมาให้ จำได้ว่าเล่มแรกที่อ่านคือ โอชิน ยาวเฟื้อยมาก ประมาณ ๔๐-๕๐ ม้วนเทปกว่าจะจบเรื่อง ถือว่ายาวที่สุด หลังจากนั้นเขาก็ส่งหนังสือที่มีผู้อยากฟังมาให้เรื่อย ๆ จนถึงปัจจุบันจำไม่ได้ว่าอ่านไปกี่ร้อยเล่มแล้ว ระยะหลังดิฉันมักจะหาซื้อหนังสือเอง ถามเขาก่อนว่าโอเคไหม อ่านเสร็จแล้วก็บริจาคหนังสือให้ห้องสมุดเอาไปทำอักษรเบรลล์ด้วยเลย ปีนี้อ่านเรื่อง รหัสลับดาวินชี พอจบก็ต่อเรื่อง เทวากับซาตาน ผู้แต่งชื่อ แดน บราวน์ เพราะทางห้องสมุดบอกว่าคนตาบอดขอฟัง สองเล่มนี้หนาเตอะเลย เรื่องหนึ่ง ๓๐ ม้วน ดิฉันอ่านทุกวัน ทำตอนกลางคืน เงียบดี พยายามทำอย่างน้อยวันละชั่วโมง นี่คือสิ่งที่ปฏิบัติมา ๒๐ กว่าปี

“หลักในการอ่านก็คืออ่านให้เสียงน่าฟัง ชัดถ้อยชัดคำ คำควบกล้ำถูกต้อง เพราะเราต้องการให้ผู้ฟังได้รับสิ่งที่ดีไป ระยะหลังสายตาคนแก่ทำให้อ่านผิดพลาดบ้าง ต้องเสียเวลาคอยลบเทปแล้วอัดใหม่ ก็เลยใช้เวลานานมากขึ้น

“พออัดเสร็จก็ส่งไปมูลนิธิฯ เขาต้องเอาไปทำก๊อบปี้เพื่อจะได้ส่งไปให้คนตาบอดหลาย ๆ ที่ ตอนนี้ไม่เพียงแต่คนตาบอดฟังเท่านั้น ผู้สูงอายุที่ตาไม่ค่อยดีแล้วก็ฟังด้วย ปีใหม่ได้รับ ส.ค.ส. จากผู้ฟังเขียนมาขอบคุณ ว่าได้ฟังเรื่องนั้นเรื่องนี้ ทำให้เราชื่นใจมาก

“ดิฉันเคยทำงานวิทยุศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ เริ่มจากเป็นผู้ประกาศตั้งแต่ปี ๒๔๙๗ เป็นผู้ประกาศชุดแรก ตอนที่ทำวิทยุก็มีความสุขเพราะได้อ่านหนังสือ เมื่อห้องสมุดให้เราเป็นผู้อ่านหนังสือให้คนตาบอดฟัง ก็เต็มใจทำเพราะชอบอ่านอยู่แล้ว เป็นงานที่สนุกจริง ๆ สนุกกว่าทำงานสังคมสงเคราะห์อย่างอื่น เพราะเราไม่ชอบงานบริหาร งานที่ต้องร่างหนังสือ

“หวังว่าจะทำให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ตราบเท่าที่ตายังมองเห็น หรือจนกว่าเขาจะบอกว่า พอทีเถอะ เสียงชักแก่เหลือเกินแล้ว”