วันวาเลนไทน์ หรือวันนักบุญวาเลนไทน์ ซึ่งมักมีการเฉลิมฉลองทางประเทศทางตะวันตก แต่ก็ได้รับความนิยมในหลายๆ ประเทศทั่วโลก มีขึ้นทุกวันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปี จุดเริ่มต้นเชื่อกันว่ามาจาก ลูเปอร์คาเลีย(Lupercalia) เทศกาลเฉลิมฉลองเก่าแก่ของชาวโรมัน ซึ่งจัดขึ้นทุกวันที่ 15 กุมภาพันธ์เพื่อบูชา เฟานัส เทพเจ้าแห่งการกสิกรรมของโรมัน ในงานฉลองจะให้เด็กผู้ชายจับชื่อเด็กผู้หญิงจากกล่องเพื่อเป็นคู่กัน และการจับคู่ดังกล่าวมักนำไปสู่การแต่งงาน
อย่างไรก็ตามมีตำนานเกี่ยวกับนักบุญวาเลนไทน์ซึ่งโด่งดัง ในคริสต์ศวรรษที่ 5(เชื่อกันว่าคือคนเดียวกับบิชอปแห่งเทอร์นี่) ซึ่งลักลอบทำพิธีแต่งงานให้กับคู่บ่าวสาว สมัยจักรพรรดิเกลาดิอุสที่สองซึ่งในขณะนั้นต้องการให้ผู้ชายออกรบ ทำให้นักบุญวาเลนไทน์ถูกจับ โดยมีการเสริมในตำนานอ้างว่าก่อนถูกประหารชีวิตเขาได้ส่งจดหมายให้กับลูกสาวผู้คุมขังซึ่งเขารักและมาเยี่ยมเขาขณะถูกจองจำ ชื่อ วาเลนไทน์ และวาเลนตินัส เป็นชื่อที่นิยมตั้งในช่วงคริสตศตวรรษแรกๆ นักบุญในชื่อดังกล่าวหลายท่านได้ถูกประหารชีวิตจากการอุทิศตัวเพื่อคริสตศาสนา ต่อมาคริสตศตวรรษที่ 5 สมเด็จพระสันตะปาปาเจลาซีอุสที่ 1 จึงได้ประกาศให้ 14 กุมภาพันธ์เป็นวันนักบุญวาเลนไทน์
วันดังกล่าวได้เชื่อมโยงกับความรักจากบทกวีชื่อวาเลนไทน์ ของ จอฟฟรี่ย์ เชาเชอร์ เมื่อ ค.ศ.1375 กวีผู้มีโด่งดังแห่งยุคกลางซึ่งบรรยายว่าวันดังกล่าวเป็นช่วงเวลาที่นกหาคู่กัน ต่อมามีผู้เขียนบทกวีเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์อีกหลายคน
ต่อมาในคริสตศตวรรษที่ 17 วันวาเลนไทน์ได้รับการเฉลิมฉลองในหลายประเทศ มีการส่งการ์ดอวยพร ของขวัญ และดอกไม้ให้กับคู่รัก ก่อนจะแพร่หลายมาจนถึงปัจจุบัน