ทีมสองพ่อลูกต๊ะติ๊งโหน่ง
เรื่อง : ชิดชนก ตั้งสุภาชัย
ภาพ: สุชาติ ตั้งสุภาชัย
ความสุขอาจเป็นเพียงคำสั้น ๆ แต่กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ความสุขพามนุษย์ธรรมดาอย่างเราให้อิ่มเอมใจและอยู่กับสิ่งที่รักได้ยาวนาน โดยไม่รู้สึกลังเลใจ
เจ้าความสุขนี้บางครั้งก็เหมือนกับทะเลหมอกยามเช้าขาวปุย ที่ช่วยพาใจของฉันและพ่อให้เบาสบาย ลอยละล่องละเลียดอารมณ์ไปกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างไม่จำกัด ลมหนาวพัดผ่านมาสัมผัสผิวกายทำให้ฉันรู้สึกถึงความเย็นสบายและสดชื่น
การได้เห็นทะเลหมอกโดยไม่ได้คาดคิดมาก่อนเป็นเหมือนรางวัลชิ้นใหญ่ที่มาเซอร์ไพร์สโดยธรรมชาติ ฉันนั่งดูหมอกได้นาน ๆ จนไม่รู้ตัวว่าเวลาผ่านไปถึงเมื่อไรแล้ว
พ่อของฉันก็เช่นกัน
ความสุขของพ่อ
พ่อเป็นข้าราชการครูวัยเกษียณอายุ ๗๓ พ่อบอกฉันเสมอว่าความสุขของพ่อคือการได้ทำสิ่งที่ทำให้ใจเป็นสุข ไม่ยึดมั่นถือมั่น เดินอยู่บนทางสายกลาง และรู้จักปล่อยวางให้เป็น
พ่อมักมีคติสอนใจดี ๆ มาสอนลูกๆ ด้วยความที่พ่อเป็นคุณครูสอนวิชาพระพุทธศาสนาเลยทำให้พ่อ “อิน” เรื่องนี้เป็นพิเศษ พ่อเป็นกำลังใจที่ดีให้ฉันในทุก ๆ เรื่อง
อาชีพในความฝันของพ่อจริง ๆ แล้วคือนักดนตรี นักเดินทาง
ความสุขของพ่อคือการได้ร้องเพลง ฟังเพลง และเล่นดนตรี พ่อมีกีตาร์ตัวเก่งที่หวงมาก ฝึกเรียนกีตาร์โดยให้ลูกศิษย์ที่เก่งดนตรีมาสอนที่บ้านและฝึกฝนเพิ่มเติมด้วยตัวเอง ลำโพงเสียงดี ๆ เบสหนัก ๆ สักตัว เป็นสิ่งที่พ่อไม่เคยลังเลที่จะซื้อ
พ่อเล่าว่าถึงชีวิตนี้จะไม่ได้ประกอบอาชีพนักดนตรี แต่การได้ร้องเพลงที่บ้านก็เติมเต็มความฝันมากโข
ความสุขของฉันกับความทรงจำดี ๆ ในวัยเด็ก
สมัยยังเป็นเด็กวัยประถมฯ หลังกลับจากโรงเรียนจะเป็นเวลาที่ทุกคนปลดปล่อยตัวเองกับสิ่งที่ชอบ ผ่อนคลาย มีความสุข
ฉันกับพ่อมักแย่งไมค์แข่งกันร้องเพลงเสมอ เวลาที่ได้ร้องเพลงที่ชอบเหมือนเราได้ปล่อยพลังงานดี ๆ ออกมา พ่อมีเพลงประจำตัวที่ชอบร้องมาก ๆ คือเพลง “เรือนแพ” ของชรินทร์ นันทนาคร เพลงของเอลวิส เพรสลีย์ รวมถึงวงสี่เต่าทองที่พ่อโปรดปรานมาก
ในทุก ๆ เช้าเมื่อครั้งยังเป็นเด็กน้อย สิ่งที่ปลุกฉันขึ้นมาจากเตียงดูดวิญญาณมิใช่เสียงไก่ขัน นกร้อง เสียงกรนของน้องสาว หรือเสียงแม่กำลังทำกับข้าว
แต่กลับเป็นเสียงเพลงของวงสุนทราภรณ์ที่พ่อชอบเปิด เปรียบเหมือนสัญลักษณ์ของเช้าวันใหม่
ฉันซึมซับความรักในเสียงเพลงเหมือนพ่อ หลายเพลงฟังจนร้องตามได้ อย่างเพลง “มั่นใจในรัก” ของรวงทอง ทองลั่นทม เป็นเพลงที่ฉันมักหยิบมาร้องคาราโอเกะในช่วงคอนเสิร์ตยามเย็นของครอบครัว
ความสุขของฉันกับพ่อเหมือนกันหลายอย่างมากจริง ๆ
พ่อผู้เป็นนักจดบันทึก
พ่อชอบจดบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ โดยเฉพาะรูปภาพของฉันจากเด็กจนโต พ่อจะเขียนบันทึกไว้หลังรูปว่าตอนนั้นฉันอายุเท่าไร กำลังทำอะไรอยู่
ตั้งแต่เด็กฉันจะเห็นสมุดบันทึกเต็มห้อง เพราะพ่อชอบจดเรื่องราวทุกอย่าง จดเนื้อเพลงต่าง ๆ ที่ชอบ แม้กระทั่งทุกวันนี้เวลาดูรายการที่ชอบพ่อก็ยังจดสิ่งที่ประทับใจ อาจเป็นข้อคิดคำคมดีๆ หรือรายการโปรดที่พ่อชอบดู จะมาตอนกี่โมง พ่อจะจดไว้หมดเพื่อเตือนความจำ
ในวันนี้ต้องขอบคุณบันทึกของพ่อที่เป็นเหมือนกับไทม์แมชีนให้ฉันย้อนเวลาไปในอดีต
เวลาที่ได้ดูภาพถ่ายเก่าๆ บันทึกที่พ่อเคยเขียน เป็นสิ่งที่มีคุณค่าและทำให้เรารู้สึกมีความสุขที่ได้อ่านสิ่งนั้นอีกครั้ง
พ่อผู้เป็นนักชิมลิ้นทอง
พ่อมักชอบพาฉันตระเวนหาของกินอร่อย ๆ ตามตรอกซอกซอยแถวย่านเก่าแก่ ตั้งแต่ฉันเป็นเด็กวัยคอซอง ถึงเราสองพ่อลูกจะเกิดคนละยุค คนละสมัย พ่อคือยุคเบบี้บูมเมอร์ ส่วนฉันคือชาวเจนฯ วาย แต่ความสุขของพ่อกับของฉันก็คล้ายคลึงกัน
ย้อนช่วงเวลากลับไปสมัยเด็ก ๆ ฉันจะรอคอยวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เพราะพ่อจะพาไปกินของอร่อยๆ ร้านแรกที่พ่อพาไปคือร้านขนมหวานแม่อุดม ข้างๆ โรงเรียนสตรีวิทยา ฉันชอบทองเอกมากที่สุดเพราะว่าขนมร้านนี้ไม่หวานเลี่ยนจนเกินไปและมีกลิ่นหอมอบควันเทียน ส่วนขนมที่พ่อชอบก็คือข้าวเหนียวแดง มีความหนึบ และขายราคาไม่แพง ร้านแม่อุดมเปิดมานานหลายสิบปีแล้ว แต่ล่าสุดที่ฉันเพิ่งไปอุดหนุนก็ได้ทราบว่าคุณยายในร้านจากโลกนี้ไปอย่างสงบแล้วด้วยวัย ๑๐๑ ปี
ขอแสดงความเสียใจมา ณ ที่นี้ ร้านขนมแม่อุดมเป็นร้านอร่อยในตำนานร้านหนึ่งเลย
ถ้าให้บอกชื่อร้านเด็ดของเราสองคนทั้งหมดคงจะยาวเป็นหางว่าว เลยขอเลือกร้านที่เราสองพ่อลูกชอบกินบ่อย ๆ
ร้านแรกคือร้านข้าวหมูแดงนายชุน ย่านเสาชิงช้า หมูแดง หมูกรอบหอม ๆ ราดซอสสูตรเด็ดที่อร่อยมาก ต่อมาคือร้านครัวอัปษร ความอร่อยเด็ดในตำนานระดับมิชลินบิบกูร์มองด์ เมนูที่ชอบคือต้มยำกุ้งน้ำข้น รสชาติปรุงมาด้วยความเปรี้ยว แซ่บ สะใจ หอมพริกขี้หนู กุ้งมาตัวใหญ่ ๆ กินคู่กับไข่เจียวฟูปูก็เข้ากันได้ดีมาก อีกเมนูที่อร่อยเด็ดคือสะตอกะปิผัดกุ้ง มาร้านนี้ทีไร จะชอบสั่งแต่เมนูเดิม ๆ
นอกจากนี้ยังมีร้านมนต์นมสดที่ปิ้งขนมปังได้หอมมาก ทาเนยแล้วราดด้วยสังขยา รวมถึงขนมปังนึ่งนุ่มๆ ที่จุ่มกับสังขยาก็เป็นเมนูโปรดของเราสองคนพ่อลูก
อีกร้านหนึ่งแถวเชิงสะพานเหล็กมีขนมของชาวมุสลิม ทำจากถั่วเขียวเรียกว่าบาเยีย ปั้นเป็นก้อนกลม ๆ ทอดจนหลืองกรอบ ราดซอสสูตรต้นตำรับของร้าน หาทานยากด้วยเช่นกัน
ความสุขเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ แค่เพียงได้นั่งกินอาหารอร่อย ๆ
พ่อผู้เป็นครู
ความต่างวัยย่อมทำให้มีมุมมองชีวิตแตกต่างกัน
การจะคุยกันให้รู้เรื่องก็ต้องเกิดจากความยอมรับแล้วก็เปิดใจ เข้าใจซึ่งกันและกัน เราไม่ควรตัดสินว่าสิ่งที่เขาคิดผิดหรือถูก เพราะการเกิดคนละยุคสมัยมุมมองความคิดที่มองสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็จะไม่มีทางเหมือนกันได้อย่างแน่นอน ถ้าเอาตัวเราเป็นจุดศูนย์กลาง เอาความคิดของตัวเองเป็นหลัก ก็จะไม่สามารถมองเห็นและไม่เข้าใจความคิดของอีกคนหนึ่งได้
พ่อสอนให้ฉันเป็นคนอดทน มีความพยายาม มุ่งมั่น และตั้งใจ
พ่อสอนให้ฉันศึกษาค้นคว้าหาความรู้ใหม่ ๆ อยู่เสมอ เพื่อให้มองโลกนี้กว้างขึ้นในหลากหลายแง่มุม
พ่อสอนให้ฉันทำงานเกินกว่าที่คนจ้าง ทำงานด้วยความซื่อสัตย์และเต็มที่กับทุกสิ่งที่ได้รับมอบหมาย เพราะนั่นเป็นความรับผิดชอบ เป็นสิ่งที่ทำให้พัฒนาตัวเอง และเรียนรู้เพื่อก้าวไปข้างหน้า
พ่อสอนให้ฉันรู้จักปล่อยวางกับชีวิตว่าอย่ายึดติดกับสิ่งที่ไม่จีรัง วิชาพระพุทธศาสนาก็อยู่ในชีวิตของคนเราทุกแง่มุม การไม่ยึดติดและปล่อยวาง ใช้ชีวิตอยู่บนทางสายกลาง เป็นความสุขที่แน่นอนและแท้จริงของชีวิตคนเราแล้ว
มีความสุขเวลาที่เราได้ทำอะไรดี ๆ ร่วมกัน ความทรงจำดี ๆ และความประทับใจช่วยหล่อหลอมมวลรวมของความสุขที่ทำให้ใจเราพองโต
พ่อผู้เป็นนักสะสมความสุขกับธรรมชาติ
ฉันและพ่อหลงรักธรรมชาติมาก รู้สึกว่าการออกไปเที่ยวที่ไหนก็ไม่หายเหนื่อยเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติ ดูทะเลหมอก พักผ่อนสายตากับความเขียวขจีของภูเขาสลับซับซ้อนตรงเบื้องหน้า ให้ผิวกายได้สัมผัสถึงความเย็นสดชื่นจากธรรมชาติ ได้โอบกอดธรรมชาติ มีความสุขกับการนั่งฟังเสียงน้ำตกที่ไหลผ่านโขดหินแบบเพลิน ๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรมากมาย
นั่งฟังเสียงเพลงจากธรรมชาติรอบ ๆ ตัว และดมกลิ่นธรรมชาติ โดยเฉพาะกลิ่นตอนที่ฝนหยุดตกใหม่ ๆ ทำให้สดชื่น รู้สึกได้ถึงการเริ่มต้นใหม่ ๆ ที่ดี
สุขของฉันและพ่อเมื่อได้ออกเดินทาง
ความฝันของพ่ออีกอย่างหนึ่งคือการเป็นนักเดินทาง
พ่อบอกว่าในชีวิตนี้อยากเดินทางไปเที่ยวทุกจังหวัดในประเทศไทยก่อนจากโลกนี้ไป ก็คุ้มค่ากับการที่ได้เกิดมาแล้ว
พ่อหลงรักการเดินทางมาตั้งแต่สมัยหนุ่ม ๆ ภาพถ่ายเก่าที่ฉันพบเจอในบ้านสมัยพ่อไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ชวนให้ฉันสนใจเป็นพิเศษ ทำให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของสถานที่ต่าง ๆ ตามกาลเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนผ่านไปด้วยเช่นกัน
ทริปแรกของฉันและพ่อเกิดขึ้นที่จังหวัดเชียงใหม่ เราออกเดินทางด้วยรถโดยสารระบบขนส่งสาธารณะ พ่อเตรียมจัดกระเป๋าอย่างดีก่อนออกทริป ฉันวางแผนเที่ยว หาที่พัก แล้วพาพ่อไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ พาไปรับประทานอาหารที่ร้านอร่อย
เวลาเห็นพ่อยิ้มด้วยความสุข ก็ทำให้ฉันมีความสุขด้วยในเวลาเดียวกัน
การเดินทางไม่ได้เป็นเพียงแค่การได้ไปถึงจุดหมายปลายทาง แต่เรื่องราวดี ๆ ที่พบเจอระหว่างทาง อาหารท้องถิ่นที่ไม่เคยรู้จักและลิ้มลอง คนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักแต่พูดคุยกันได้เหมือนรู้จักกันมาหลายสิบปี ความรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับสิ่งต่าง ๆ น้ำใจดี ๆ ที่เราได้รับและส่งต่อให้เพื่อนร่วมโลก สิ่งดี ๆ ที่ได้เรียนรู้ ก็คือความสุขจากการเดินทาง
พ่อและฉัน ถึงแม้ว่าเราจะมีอายุต่างกัน แต่ก็มีความสุขและความฝันเหมือน ๆ กัน นั่นคือการเดินทางไปในที่ที่อยากไป ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เห็นตะวันขึ้นอีกครั้งในยามเช้า และก่อนวันที่เราจะต้องเดินทางไกลที่สุด
วันที่เวลาเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในห้วงสุดท้ายของชีวิต
ในเวลานั้นถึงแม้เราจะอ้อนวอนขออยู่ต่อแค่ไหน ก็เป็นได้เพียงคำร้องขอที่ว่างเปล่า
…
กิจกรรมดีๆ ของ “ค่ายนักเล่าความสุข” ปี 3 ร่วมสร้างสรรค์เรื่องเล่าความสุข และสังคมที่มีความสุข
- มูลนิธิเล็กประไพวิริยะพันธุ์
- นิตยสารสารคดี
- เพจความสุขประเทศไทย
- สสส.
