Page 134 - Skd 361-2558-03
P. 134
เร่อื ง : ฐติ พิ ันธ์ พัฒนมงคล / ภาพ : บนั สทิ ธิ์ บณุ ยะรัตเวช
หัวหมู่ทะลวงฟนั ของคนรกั จกั รยาน
นนลนีย์ อง้ึ วิวฒั นกลุ
แนน-นนลนยี ์ท�ากจิ กรรมจักรยานมาทกุ รปู แบบ แนนเล่าถึงกรณีรถทัวร์คันใหญ่ ๆ ท่ีจอดทับเลนจักรยาน เห็น
ต�ารวจออกใบสง่ั แต่อดสงสยั ไมไ่ ดว้ า่ เจา้ ของบรษิ ัทอาจรจู้ ักกบั ตา� รวจ
ตงั้ แตร่ วมกลมุ่ ปน่ั กบั คนแปลกหนา้ ในยคุ ทกี่ ารขจี่ กั รยานทางไกล
ยงั ไม่ฮติ เปรย้ี งปร้างอย่างสมัยน้ี “เราอยากเห็นนักข่าวไปเจาะถึงโรงพักเลยว่าคนท่ีโดนใบส่ัง
จอดรถทับเลนจักรยานมีไปจ่ายค่าปรับก่ีคน แล้วจะมีผลต่อการ
เป็นโต้โผจี้ให้ทางการเปล่ียนฝาท่อระบายน�้าเป็นแบบหันซี่ร่อง ตอ่ ทะเบียนรถแคไ่ หน ถ้าเกิด สารคดี ไปเจาะไดก้ ็จะดี
ตามขวางเพ่อื ใหข้ จ่ี ักรยานผา่ นไปได้
“การผลักดันภาครัฐนี่หนักใจมาก ท�าไมเขาถึงมองไม่เห็น ท�าไม
รณรงค์เรื่องทางจักรยาน share the road ระหว่างนักปั่นกับ ไมค่ ดิ อยา่ งทเี่ ราคดิ เรอ่ื งจกั รยานภาพรวมของโลกเคลอ่ื นไปเยอะมาก
คนใช้ถนน เส้นทางไหนตีเลนจักรยาน ก็ตามไปนั่งเฝ้าว่าท้ังวันมีใคร ท�าไมเมืองไทยไม่คิดท�าอะไรดี ๆ ไม่สนับสนุนให้คนขี่จักรยาน คุยกับ
ขับรถมาจอดขวาง กทม. กเ็ หมอื นวา่ ตอ้ งเอาจา� นวนประชากรทใี่ ชจ้ กั รยานเยอะ ๆ มาเทยี บ
ถึงจะท�า เขาไม่เห็น ท้ังท่ีเรารู้สึกว่าเป็นของดี คุณให้ของดีเขาไปส ิ
ไม่ว่าคนมีสตางค์ขับรถเก๋ง แม่ค้ารถเข็น เธอก็พาส่ือมวลชนไป ปัญหาจราจรมันแก้ได้จริง ๆ เหมือนโดมิโน เหมือนคล่ืนกระทบ ถ้า
สะกดิ ไหล ่ เคาะกระจก และสมั ภาษณ ์ “รหู้ รอื เปลา่ ตรงนท้ี างจกั รยาน” แก้ตวั นี้มนั ไปลม้ ทับอีกตัวได”้
ความเคย่ี วของแนนทต่ี อ้ งการผลกั ดนั สงั คมจกั รยานใหเ้ กดิ ขน้ึ จรงิ แนนบอกว่าการหันมาใช้จักรยานเป็นจุดเริ่มต้นของจิตส�านึก
ในสังคมไทยน้ันถึงขนาดมีคนบอกว่าเธอยอมหักไม่ยอมงอ ผิดคือผิด บางอย่าง นอกเหนือจากเร่ืองเดินทางหรือนนั ทนาการในชีวติ
ถูกคือถูก จะหยวนให้รถติดเครื่องมาจอดบนเลนจักรยานน้ันเธอยอม
ไม่ได้ “ตอนขับรถไม่ได้ฉุกคิด ฟังรายการวิทยุก็ไม่อิน เหมือนเป็น
อีเวนต์หนึ่งที่เราไปร่วมรายการปลูกต้นไม้ แต่ตอนน้ีรู้สึกว่า ท�าไม
“ทกุ คนอา้ งคา� วา่ แป๊บเดียว จอดแป๊บเดยี ว แต่แปบ๊ เดียวของเขา เราไมด่ แู ลตน้ ไมท้ อ่ี ยขู่ า้ งถนนใหด้ ี ทา� ไมไมด่ แู ลสงิ่ ทอ่ี ยใู่ กลต้ วั ไมเ่ หน็
คือ ๑๕ นาที ๒๐ นาที แล้วก็มีคนโน้นคนนี้สลับกันมาตลอด ท่ีเส้น ต้องไปปลกู ป่าไกล ๆ ดูแลต้นไมต้ รงน้ีกไ็ ด้
พระอาทิตย์จะมีจุดล็อกให้จอดได้สามคัน ก็จะต้องมีรถยนต์ ไปเสียบ
ยน่ื ตดู ยอ้ ย ๆ ออกมา พานกั ขา่ วไปสมั ภาษณก์ บ็ อกวา่ มาซอ้ื ของ จอด “เวลาน่ังเรือ เห็นแม่น�้าสกปรกก็หงุดหงิด ท�าไมแม่น้�ามอมแมม
แปบ๊ เดยี ว พอคนั น้ไี ปก็มีคันใหม่มาอกี บอกว่า “แป๊บเดยี วมาซ้อื ของ” ขนาดนี้ วันนี้ กทม. ไม่เก็บขยะหรือ จนเราขี่จักรยานไปช่วยเขาเก็บ
ท้งั วันมีคนจอดรถทับทางจกั รยานเยอะมาก ทา� อะไรให้เมอื งนา่ อยู่ได้กพ็ รอ้ มจะท�า รู้สึกว่ามนั คือบ้านเราอยูแ่ ล้ว
“ลองคุยกับเขาดี ๆ ว่า พี่คะตรงน้ีทางจักรยานนะคะ ถ้าพี่อยาก “เมืองท้ังเมืองคือบ้าน ขี่จักรยานออกมาจากบ้านก็คือเมืองที่เรา
จะใช้ต้องดับเครื่องแล้วเข็นนะ ยื่นข้อเสนอให้ เขาก็หลบ คือเรารู้ว่า อยู่ ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นนอกบ้าน เราอยากให้กรุงเทพฯ เป็นเมืองน่าอย ู่
เขารู้ เขาท�าเขาก็ยอมรับว่าท�าผิด ไปแจ้งต�ารวจ เราก็รู้ว่าเขาเหนื่อย ให้คนมีความสุขกับเมืองที่เขาอยู่อาศัย ไม่ใช่แค่เมืองท่องเที่ยวท่ีคน
เหมือนกันทต่ี ้องมาตามจบั แบบน้ี กเ็ ข้าใจ อยากมาเท่ยี ว มาแวบ ๆ แลว้ ก็กลบั ไป เมืองไหนประเทศไหนท่ีทา� ให้
เรารสู้ ึก ‘เฮย้ อยากอยูท่ ี่นี่ไปตลอดเลย’ มันยากกวา่ ”
“เพยี งแตเ่ รารสู้ กึ วา่ ทา� ไมเขาไมแ่ บง่ อา� นาจใหพ้ วกเราชว่ ยทา� อะไร
บา้ ง เรารวู้ า่ คนจกั รยานพรอ้ มอาสา แตเ่ ขากไ็ มก่ ลา้ แบง่ งานตรงนใ้ี ห”้
132 มนี าคม ๒๕๕๘
