ความเจ็บปวดมาถามหาผมอีกครั้งเมื่อคนที่ให้กำลังใจเรามาตลอดเดินจากไป มันอาจเป็นการสูญเสียที่เล็กสำหรับคนอื่น แต่มันยิ่งใหญ่สำหรับผม คนที่แสวงหาความรักมาทั้งชีวิต เมื่อคนที่รักเดินจากเราไปหาทางเดินที่ดีกว่าผมเจ็บปวดอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะกลับมาเข้มแข็งและเดินต่อได้ เพราะได้กำลังใจจากป้ามลและครูบ้านกาญจนาภิเษก (เจ้าหน้าที่) ผมนึกในใจว่าถ้าไม่มีบ้านกาญจนาภิเษก ผมคงทำอะไรโง่ๆ แน่เลย
ไม่มีคำว่าสายเกินไปกับการเริ่มต้นใหม่ บ้านกาญจนาภิเษกทำให้ผมมองเห็นคุณค่าของตัวเอง ไม่เห็นว่าตัวเองไร้ค่า ไร้ความหมาย หรือเป็นเด็กเดนที่ไร้คุณประโยชน์ แต่ทุกคนเป็นเยาวชนที่เคยก้าวพลาด ก้าวผิดจังหวะเท่านั้นเอง เราไม่ได้อยากเกิดเป็นคนเลวหรอกครับ
| จากใจครูผู้สอน
ระหว่างครูกับศิษย์ เราพบกันหลายครั้งตลอดระยะเวลาการเรียนการสอน …จากงานเขียนที่ยังมีข้ออ่อนด้อยอยู่บ้าง เมื่อผ่านการเคี่ยวกรำของครูผู้สอน และความตั้งใจใฝ่เรียนรู้ นี่ไม่ใช่งานเขียนที่เขียนขึ้นโดยนักเขียนมืออาชีพ แต่เป็นตัวหนังสือของนักเขียนน้อยรุ่นหนุ่มที่บอกเล่าถึงประสบการณ์ชีวิตที่โชกโชนเกินวัยและบทเรียนจากความผิดพลาด จนก้าวสู่การกลับใจในเส้นทางสายใหม่ ถ่ายทอดด้วยภาษาและลีลาซื่อๆ ตรงๆ เรียบง่ายประสาคนวัยหนุ่ม แต่กินใจจากส่วนลึกของห้วงอารมณ์ความรู้สึก อรสม สุทธิสาคร ……….
หลังจากไปสอนและอ่านงานชิ้นแรกที่เด็กส่งตามมา เราก็ปรับแผนการเรียนการสอนใหม่เกือบหมด…เพราะพวกเขายังขาดทักษะการเขียน จึงไม่ต้องพูดถึงเหลี่ยมมุมในการนำเสนอ หันมาดูจุดเด่นของพวกเขา ได้แก่ ความสดดิบของอารมณ์และตัวเรื่อง ประสบการณ์ชีวิตอันโชกโชนทั้งในฐานะของผู้ถูกกระทำและผู้กระทำในคนคนเดียว… จากเด็กทั้งหมด ๓๐ คนของบ้านกาญจนาภิเษก อาจมีคนสองคนเท่านั้นอยากเติบโตเป็นนักเขียน อาจมีเด็ก ๕ คนสนใจการละคร ซึ่งการเขียนจะไปช่วยสนับสนุน อาจมีเด็ก ๑๐ คนอยากฟังเรื่องของคนอื่น แต่…มีเด็กเกินครึ่งอยากเล่าเรื่องของตัวเอง ซึ่งยังไม่สำคัญเท่ากับการที่เด็กทุกคนมี “เรื่องเล่า” ของตัวเองอยู่แล้ว เรื่องเล่าในที่นี้หมายถึงเรื่องจริงๆ ที่ตัวไปก่อและใหญ่เสียด้วย วิวัฒน์ พันธวุฒิยานนท์ ……….
ชีวิตในวัย ๑๐ กว่าปีหรือ ๒๐ ต้นๆ ของเยาวชนในบ้านกาญจนาภิเษกแต่ละคนหนักแน่นไปด้วยเรื่องราวอันหนักหนาจนบางทีผู้ใหญ่ในสังคมทั่วไปอาจคาดไม่ถึง บางคนเคยเป็น จากเรื่องราวในชีวิตจริงอันเข้มข้นของตนเอง เมื่อมาอยู่ในรูปของตัวหนังสือ พวกเขาก็ทำมันได้อย่างถึงในศิลปะการเขียน เป็นบทบันทึกเรื่องราวที่เหมือนรอยหม่นมัวในวันเยาว์ของเยาวชนแต่ละคน วีระศักร จันทร์ส่งแสง ……….
|
