Page 149 - Skd 361-2558-03
P. 149
เรอ่ื ง : สุวฒั น ์ อัศวไชยชาญ / ภาพ : วจิ ิตต ์ แซ่เฮ้ง
(จากซา้ ย) บุบผาทพิ ย์ แชม่ นิล, สมหมาย พนั ธุ์นาค, โยธนิ บ�ารุงกิจ,
จักรินทร ์ ศิริมงคล, มณฑา เข้มพมิ พ์, พจมาลย์ วงษ์พนั ธ,์ุ ลูกแกว้ คา� ยนต์
พดู กลายเปน็ เดก็ ทอี่ ยากเปน็ ผชู้ ว่ ยพธิ กี รของคา่ ย ชาวบา้ นรวู้ า่ เราจรงิ ใจ ท�าอย่างไรให้เขาภาคภูมิใจในอาชีพเกษตรกรของพ่อแม่ ไม่ใช่ไปเข้า
กับการท�างานเพื่อเดก็ ๆ โรงงานกันหมด และเราก็หวังว่าเขาจะเป็นชาวบ้านท่ีฉลาด รู้เท่าทัน
กา� หนดวถิ ชี วี ติ ตวั เองได ้ เราไมไ่ ดอ้ ยากเปน็ เอน็ จโี อ เปน็ ชาวบา้ นนล่ี ะ
เด็กมาอยู่ที่กลุ่มจะได้เรียนรู้ธรรมชาติที่สื่อผ่านเพลง เกม ชุด ทง้ั เด็ก ๆ และชมุ ชน เราเป็นคน “บ้าน” เดยี วกนั ตอ้ งโตไปดว้ ยกนั
หลักสูตรอย่างนักสืบสายน�้า นักสืบสายลม นักสืบชายหาด ที่ได้รับ
ความรู้มาจากมูลนิธิโลกสีเขียว ท�าให้เด็กรักธรรมชาติ ตอนชุมชน วันน้ีเราต้องการสร้างตลาดให้สินค้าเกษตรอินทรีย์ของเครือข่าย
มปี ัญหากบั บรษิ ัทใหญ่แห่งหนง่ึ ท่ีทา� ใหน้ า้� ในล�าคลองเสีย เรากค็ ิดวา่ ของเรา ตัดพ่อค้าคนกลางออกไป ให้เป็นผลิตภัณฑ์ปลอดสารท่ีเรา
จะท�าให้เด็กมีส่วนร่วมในการดูแลล�าน�้าได้อย่างไร ก็พาเด็กลงส�ารวจ รบั ประกนั ได ้ และสอนใหผ้ บู้ รโิ ภคบรโิ ภคอยา่ งฉลาด มรี ายไดก้ ลบั มา
ล�าน�้าด้วยกระบวนการนักสืบสายน้�า จัดเวทีชาวบ้านให้เด็กน�าเสนอ ท่ีกลุ่มเพื่อใช้ท�างานให้สังคมต่อ ท�าให้กลุ่มพึ่งตัวเองได้ ไม่ต้องไปขอ
ข้อมูลว่าน้�าเสียจากช่วงไหนถึงช่วงไหน หรือตอนนี้เราก�าลังท�า สนบั สนนุ โครงการจากคนอนื่ ทกุ ครงั้ เราทา� ใจไมไ่ ดท้ คี่ นทา� งานพฒั นา
มาตรฐาน “ควายยม้ิ ” รบั รองสวนผลไมป้ ลอดสารเคม ี โดยใหช้ าวบา้ น สงั คมแลว้ เล้ยี งดตู ัวเองไม่ได้
ในชุมชนรับรองกันเอง เพราะชาวบ้านรู้ดีท่ีสุดว่าใครปลอดสารหรือ
ไม่ปลอดสาร แล้วเราก็สร้างกระบวนการมีส่วนร่วมของเด็ก ให้มา กระแสหลักเขาเน้นปัจเจก เราเน้นการรวมกลุ่ม เขาเน้นรวย
เรียนรู้เร่ืองพิษของสารเคมีและระบบทุนนิยม กระบวนการผลิตอย่าง เราเน้นความสุข เขาเน้นแข่งขัน เราเน้นการแบ่งปัน ที่ส�าคัญคือ
ปลอดสาร ใหเ้ ดก็ ไปตรวจสอบคณุ ภาพอากาศในสวนดว้ ยการส�ารวจ การสร้างส�านึกของพลเมือง ให้รู้ร้อนรู้หนาวกับสถานการณ์ท่ีเกิดข้ึน
ไลเคน ถ้าเรามีเครือข่าย มีพลังชีวิตเล็ก ๆ ท่ีลุกข้ึนมาดูแลบ้านเมืองตัวเอง
วันหน่ึงมันจะเปลี่ยน เราอาจไม่เห็นในรุ่นเรา แต่รุ่นลูกรุ่นหลานเรา
ถึงวันหนึ่งเมื่อเด็กของเราเติบโตก็ต้องทา� มาหากินอยู่ที่นี่ เราจะ น่าจะดีขนึ้
มีนาคม ๒๕๕๘ 147
