Page 103 - Skd 365-2558-07
P. 103

แท็กซี่เหล่าน้ีไปอยู่ที่ไหนและท�ำอะไร  ชีวิตอันคล้ายนักเดินทาง เชื้อราในสมองจนแทบเอาชีวิตไม่รอด  หลังจากนั้นเธอเปิดร้าน
น้ี  พวกเขาได้เรียนรู้อะไรบ้าง...                               อาหารและเปิดร้านขายของเก่า  แต่สุดท้ายก็ต้องปิดตัวลงพร้อม
                                                                หนี้สินมากมาย
                                                                “หลังจากท�ำมาหลายอาชีพแล้วเราก็ไปสมัครงานเป็น
                                                                แม่บ้าน  ได้เงินเดือน  ๙,๐๐๐  บาท   ตอนนั้นเดินผ่านประตูน�้ำ
๒สน๒า.ม๐บ๐ิน นด.อ  นเมือง                                       เห็นผู้หญิงขับแท็กซ่ีก็  เฮ้ย !  ผู้หญิงขับแท็กซ่ีได้ด้วยเหรอ  เอาเลย
                                                                ท�ำอาชีพนี้แหละ  ไม่คิดมากแล้ว   ตอนท�ำใหม่ ๆ  ล�ำบากมาก
                                                                เพราะต้องจ�ำเส้นทางให้ได้  เราอาศัยถามผู้โดยสารด้วยความ
                                                                สุภาพ   ช่วงแรก ๆ  รายได้ไม่เคยพอส่งรถ  ต้องขอเงินแม่ทุกวัน
เวลา ๔ ทุ่มตรง แท็กซ่ีกว่า ๔๐๐ คันจอดเรียงแถวยาว เราก็ไม่ท้อ ลองลุยดูก่อน เรียนรู้ไปเร่ือย ๆ จนประมาณ ๑-๒
บริเวณลานปูนเพ่ือรอคิวข้ึนรับผู้โดยสารที่อาคารผู้โดยสาร สัปดาห์เราเร่ิมมีก�ำไร”
ดอนเมืองซึ่งบริษัทพลังร่วม  จ�ำกัด  เป็นผู้ดูแลการจัดระเบียบรถ  วิถีชีวิตและรายได้ของพ่ีหนูเปล่ียนไปอย่างสิ้นเชิงในวัน
แท็กซ่ีบริเวณสนามบินแห่งนี้ท้ังหมด ตั้งแต่การเข้าเป็นสมาชิก หน่ึงท่ีเธอเห็นประกาศรับสมัครสมาชิกแท็กซี่ดอนเมืองและ
การรักษาความปลอดภัยต่อแท็กซี่และผู้โดยสาร รวมถึงการ ตัดสินใจสมัคร  เธอเล่าว่าจากที่ต้องขับรถหน้าด�ำคร่�ำเครียดหา
ควบคุมคิว  แสงไฟนีออนจาง ๆ จากออฟฟิศเล็ก ๆ ใกล้ลานปูน ผู้โดยสารและทุกข์ทนกับสภาพการจราจรติดขัด ตอนนี้เธอมี
ส่องร่างคนขับรถแท็กซี่ราว ๒๐ คนให้เห็นราง ๆ คนเหล่าน้ีคือ เวลาพักท�ำกิจกรรมท่ีชอบขณะนั่งรอคิวเรียกข้ึนอาคารผู้โดยสาร
ผู้ที่ผ่านการตรวจสอบประวัติ การอบรมเบื้องต้น และผ่านการ และสามารถรับผิดชอบภาระหนี้สินของครอบครัวหลายหมื่น
ทดลองขับเป็นเวลา ๓ เดือนเรียบร้อยแล้ว  พวกเขาก�ำลังต่อ บาทต่อเดือน โดยเหลือเงินท�ำบุญและจุนเจือทุกคนในครอบครัว
แถวเพ่ือซื้อต๋ัวที่ใช้แสดงแก่เจ้าหน้าที่สนามบินและผู้โดยสาร ให้อยู่เย็นเป็นสุข 
ก่อนทยอยกลับมาที่รถของตนเอง  รอเรียกคิวคร้ังละห้าแถวโดย         “เวลาเห็นเพ่ือนแท็กซ่ีขับตระเวนข้างนอกแล้วไม่ได้เงิน
ประมาณเพื่อไปเข้าคิวรอรับผู้โดยสารท่ีลานดินหรือลานโพธ์ิต่อ เราจะชวนมาขับสนามบิน อาจรอนานหน่อยแต่ได้แน่ ๆ ได้มาก
หญิงผมสั้น  รูปร่างอวบ  สวมแว่นตา  พูดจาเสียงดัง ได้น้อยขึ้นอยู่กับดวง  วันท่ีดวงดีก็จะได้ผู้โดยสารเหมาออกต่าง
หัวเราะร่าเริงอารมณ์ดีที่ก�ำลังเดินกลับมาจากออฟฟิศลานปูน จังหวัด  ท่ีส�ำคัญคือปลอดภัย เพราะผู้โดยสารส่วนใหญ่เป็นนัก
คือ ส�ำอางค์ ขันธนิธิ หรือ พ่ีหนู  แท็กซี่หลายคนท่ีก�ำลังยืน ท่องเที่ยว เขาคงไม่ได้มาเพื่อปล้นหรือท�ำร้ายเรา  เราสามารถ
รอคิวส่งเสียงแซวเธอว่า “นางฟ้าดอนเมือง” ท้ังท่ีเธอไม่ใช่ผู้หญิง ขับตั้งแต่ ๙ โมงเช้าถึงตี ๒ โดยที่ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง  สุดท้าย
สวยสะดุดตา  เราจึงสงสัยว่าถ้าไม่ใช่ความงามภายนอกที่ท�ำให้ เราพบว่าแท็กซ่ีดีที่สุด เป็นอาชีพท่ีมีอิสระ ไม่ต้องลงทุนมาก
คนเป็นนางฟ้าแล้ว...สิ่งนั้นคืออะไรนะ                            แค่ออกรถก็ได้เงินแน่นอน   เราท�ำมาทุกอาชีพแล้ว  ถึงตอนน้ี
เสียงประกาศดังจากล�ำโพงบริเวณลานปูน รถแท็กซี่ ไม่กังวลหรอกว่าอาชีพนี้มีเกียรติหรือไม่มีเกียรติ ท�ำไปเลย ถ้า
แวนสีเขียวเหลืองของพ่ีหนูเร่งเครื่องไปยังลานดินที่อยู่ห่างออก มีเงินให้ทุกคนในบ้านเราก็พอใจแล้ว”
ไปราว  ๗  กิโลเมตร   ผู้หญิงอวบอารมณ์ดีคนนี้เล่าเส้นทางชีวิต    จะว่าไปการขับแท็กซ่ีเป็นอาชีพท่ียุติธรรมส�ำหรับคน
สู่อาชีพคนขับแท็กซี่กว่า ๔ ปีให้เราฟังว่า เธอคืออดีตข้าราชการ ขยัน เพราะขยันมากก็ได้มาก แต่ความขยันจนกินนอนไม่เป็น
กรมประมงท่ีเคยขับรถไปส่งแม่พนั ธุ์ปลาให้ชาวบ้านในทุกจังหวัด เวลาน้ันคือการเปิดประตูสู่โรคภัย  ปี ๒๕๕๕ กรมการแพทย์
๒ ๓ ๔ของประเทศไทย แต่ต้องลาออกเพราะสามีป่วยจากอาการติด กระทรวงสาธารณสุข ด�ำเนินการตรวจสุขภาพคนขับรถแท็กซี่
	                        ย่านสีลม		 	 	 	   ย่านสาทร	 	 	              ย่านพญาไท

                                                                                 กรกฎาคม  ๒๕๕๘                                         103
   98   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108