Page 108 - Skd 365-2558-07
P. 108

“ชีวิตคนเราอย่ามัวแต่คิดเรื่องก�ำไรขาดทุน  วันน้ันได้            ๐ลการ๒ดุง.เ๐ปท๐ลพ-าฯ๑เค-๗้าอ. ๐ยุธ๐ย  นา. 
 พันวันนี้ได้ร้อย  มันจะเครียด   ท�ำอาชีพของเราให้ดีท่ีสุด  ให้สนุก
 มีความสุขและเพลิดเพลินกับมัน   ถ้าวันไหนเราขาดทุนก็จง                   เวลาเดียวกับที่ลุงสมหมายหลับสนิทอยู่บนรถ  พ่ี 
 ขาดทุนอย่างมีความสุขและสนุก”                                            ส�ำอางค์ นางฟ้าดอนเมืองเลี้ยวรถเข้าซอยข้างวัดลาดปลาเค้า
                                                                         และถึงบ้านในเวลาตี  ๒   บ้านไม้หลังเล็กสีน้�ำตาลซีดต้ังอยู่หลัง
        การขาดทุนอย่างมีความสุขและสนุกของลุงสมหมาย                       ก�ำแพงท่ีซีดเซียวกว่า  บ่งบอกถึงการยืนหยัดปะทะร้อนฝนหนาว
 น้ัน...น่าจะหมายถึงก�ำไรของชีวิต                                        มานาน   ทุกพื้นที่รอบบ้านมีของวางเต็มจนแทบไม่เหลือท่ีว่าง
                                                                         ฟ้าร้องครืน ๆ  พี่หนูมองท้องฟ้าอย่างกังวล  
ช่วงเวลาแห่งความสุข                                                      “ท่ีน่ีฝนตกนิดเดียวน�้ำก็ท่วมบ้านแล้ว   บ้านหลังนี้อยู่ต�่ำ
                                                                         บางทีนอน ๆ  อยู่ก็ต้องหนีน้�ำท่วมไปนอนข้างบน”
        เมื่อขับรถครบหน่ึงกะและจวนได้เวลาส่งรถคืนอู่  แท็กซ่ี            เธอรีบอาบน้�ำเข้านอน  เพราะพรุ่งนี้เป็นวันกลับบ้านท่ี
 ท่ีเช่าขับทุกคันจะต้องรีบไปเติมแก๊สไว้จนเต็มถัง  ล้างรถให้              อยุธยาประจ�ำเดือนของเธอ...พรุ่งน้ีการรอคอยจะสิ้นสุดลง
 สะอาด  เช็กสภาพรถและน�้ำมันเคร่ือง  ก่อนจะจ่ายค่าเช่าวันละ              เที่ยงตรงพี่หนูขับรถมาถึงบ้านอยุธยาพร้อมข้าวของ
 ๖๐๐-๘๐๐  บาทและส่งให้คู่กะ   การเช่ารถของแต่ละอู่จะมีวัน                เต็มท้ายรถ   ชัย  ลูกชายแขนพิการวัย  ๒๐  ปลาย  ร่างผอมบาง
 ฟรีให้  ๑  วันแล้วแต่ก�ำหนด  เช่น  เช่าขับ  ๖  วัน  ฟรี  ๑  วัน   ส่วน  หนวดเคราผมเผ้ารุงรังเดินมาหยอกล้อคลอเคลียแม่ด้วยความ
 แท็กซ่ีเช่าซื้อจะจ่ายค่าเช่าเป็นงวดทุกสิ้นเดือน  และหากส่งรถ            คิดถึง  หมาสีน�้ำตาลกระโดดโลดเต้นดีใจออกนอกหน้า   พี่หนู
 ช้าจะต้องจ่ายค่าปรับตามราคาของแต่ละอู่  เช่น  ช่ัวโมงละ  ๓๐๐            ผลักหัวลูกยิ้ม ๆ  ก่อนลูกชายจะขนกระสอบและกะละมังใส่
 บาท                                                                     อาหารสดเข้าบ้านราวคนแขนปรกติ  
                                                                         บ้านกึ่งไม้กึ่งปูนสองชั้นซ่อนอยู่หลังกอไผ่ใกล้คลอง
         หลังภารกิจส่งรถเสร็จสิ้นก็เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งความสุข            เสียงไก่เจ้ือยแจ้วสลับเสียงหวีดหวิวของต้นไผ่ดังรอบบ้าน
 แท็กซ่ีหลายคนอาจตั้งวงสมาคมสนทนาสุราเมรัยกันตามอู่รถ                    พี่แดงสามีผู้ป่วยจากการติดเชื้อราในสมอง  เดินช้า ๆ  มาท่ี
 หรือร้านอาหารเด็ดราคาถูก  หรืออาจรวมตัวกันท�ำกิจกรรมชมรม                หน้าบ้าน  ค่อย ๆ  ยกแขนใช้มือจับขอบประตูดันออกอย่างยาก
 เช่น  ชมรมดนตรี  ชมรมกีฬา  ชมรมจิตอาสา                                  ล�ำบาก ชายร่างผอมคล่ียิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าซีดเซียวต้อนรับ
                                                                         ภรรยาที่เดินเข้าบ้าน  ก่อนช่วยเธอหยิบจับของที่มีน�้ำหนักเบา
         และหลายคนมุ่งหน้ากลับไปหาคนท่ีพวกเขารักท่ีสุด...                อย่างทุลักทุเล
 ที่บ้าน                                                                 นอกจากเตียงพยาบาลของพ่ีแดงท่ีบ่งบอกว่าบ้านหลัง
                                                                         น้ีคือบ้านของผู้ป่วยและคนพิการ  ยังมีหยากไย่ท่ีเกาะเต็มเพดาน
TNaumxbie  rs                                                            สีกระด�ำกระด่างบนผนังสีฟ้า ฝ่นุ ท่ีเกาะเคร่ืองใช้ในครัวราวของ
                                                                         เก่าท่ีถูกทิ้งร้าง  และจานชามเขรอะหล่นอยู่ตามพ้ืน   พ่ีแดงเล่า
                                                                         ๑ว่าตัวเองไม่สามารถก้มเก็บอะไรได้เวลาของตก  เลยต้องปล่อย

                                                                         อันดับ
                                                                         เร่ืองร้องเรียน
                                                                         คนขับรถแท็กซี่ 
                                                                         (ขอ้ มูลจากศนู ยค์ ุ้มครอง         ปฏิเสธ
                                                                         ผู้โดยสารรถสาธารณะ              ไม่รับผู้โดยสาร
                                                                         ป ี ๒๕๕๓-๒๕๕๗)

108 กรกฎาคม ๒๕๕๘
   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113