Page 174 - Skd 373-2559-03
P. 174

เรื่อง : ชชั วาล สวุ รรณสวสั ด์ิ
                  ภาพ : นราธปิ  เผือกผ่องใส

   ความเช่ือระดบั พิมพ์เขยี ว                                                    ต่ี
                                                                                  จู๋
โ ดยปรกติผมเป็นเด็กแสนดี ไม่ค่อยมีเร่ืองให้                                      เอ๊ยี
             พ่อแม่ต้องจับมาเฆี่ยนตี  แต่การที่ผมเผอิญ
             ไปโจมตีท่านตี่จู๋เอี๊ยบางครั้ง  (หรือบ่อยครั้ง
             ไม่แน่ใจ)  มักท�ำให้ผมกลายเป็นเด็กไม่ดีเสมอ ๆ
             ความทรงจ�ำในวัยเด็กของผมบันทึกไว้แบบน้ัน
       บ้านท่ีผมอาศัยอยู่ต้ังแต่เด็กเป็นตึกแถวหน่ึงคูหาเล็ก ๆ
หน้ากว้างเพียง  ๔  เมตร  พ้ืนที่ในบ้านไม่ได้มีขนาดใหญ่เพียงพอ
จะเป็นสนามเด็กเล่นของผมในวัยท่ีก�ำลังวิ่งพล่าน  ซึ่งตอนนั้น
ผมมกั จะโดนแมเ่ อาไมห้ วายประทบั รอยแถบสแี ดงนวล ๆ ไวท้ กี่ น้
บ่อยครั้ง  ยามผมวิ่งเล่นและเท้าเหวี่ยงไปโดนศาลเจ้าหลังน้อย
ในบ้าน  หรือไม่ก็พลาดท�ำลูกฟุตบอลหล่นใส่เครื่องถ้วยน�้ำชา
หน้าศาลเจ้า  นั่นก็เป็นเหตุสมควรนักที่จะถูกท�ำโทษเพราะความ
ซนของผมเอง  บางทกี ไ็ มร่ วู้ า่ ผดิ ทบี่ า้ นผมเลก็ ไป หรอื ตจี่ เู๋ อย๊ี ใหญ่
ไปซง่ึ ท�ำใหก้ ลายเป็นประตูชน้ั ดีสำ� หรบั ลกู ฟตุ บอลของผม
       ตี่จู๋เอี๊ยอยู่คู่บ้านต้ังแต่ผมยังเล็ก  ตอนน้ีก็ล่วงเลยมาเป็น                    ในทสี่ ดุ ตจ่ี เู๋ อยี๊ ใหมท่ ห่ี นา้ ตาไมต่ า่ งจากหลงั กอ่ นหนา้ นนี้ กั
                                                                                 กถ็ กู นำ� มาตงั้ ตรงตำ� แหนง่ เดมิ  เปน็ ศาลเจา้ จนี สแี ดงทว่ั  ๆ ไป  พอ่
เวลา ๒๐ กวา่ ป ี จนกลายเปน็ สว่ นหนงึ่ ในชวี ติ ประจำ� วนั ของผมไป               รีบเรียกผมซึ่งเรียนจบสายออกแบบมาร่วมช่ืนชมความสวยงาม
โดยปริยาย    จริง ๆ  แล้วผมอาจจะหมายความว่า  ได้เห็นศาลเจ้า                      ของศาลเจ้าหลังใหม่ทันทีที่วางเข้าที่  และพ่อก็ยืนมองอย่างภาค
ผ่านตาในบ้านทุกวัน  เหตุเพราะเป็นคนสมัยใหม่ที่มักจะขี้เกียจ                      ภูมใิ จทง้ั วนั  
พยุงสองมือพนมไหว้ทุกส่ิง  น่ันท�ำให้ตี่จู๋เอ๊ียในบ้านจะมีเพียงพ่อ                       เช้าหลังจากน้ันพ่อและแม่ได้ท�ำพิธีอัญเชิญเทพเจ้า
และแม่เท่านัน้ ที่ตน่ื เชา้ มาจดุ ธปู กราบไหว้สม�่ำเสมอ
       ไม่นานมาน้ีพ่อและแม่มีภารกิจอันใหญ่หลวงท่ีอาจ                             ต่ีจู๋เอี๊ยมาอยู่ในบ้านหลังใหม่ และบังคับให้ผมท่ีเพ่ิงตื่นมาร่วมใน
เรยี กวา่ เปน็  “วาระแหง่ ชาต”ิ  เลยกว็ า่ ได ้ นน่ั คอื การเปลย่ี นศาลเจา้      พิธีนี้ด้วย    ผมอัญเชิญวิญญาณตนเองเข้าร่างทันทีเมื่อจุดธูป
ตจี่ เู๋ อย๊ี หลงั ใหม ่ ซงึ่ สองทา่ นกจ็ ดั การหาซอื้ กนั เองอยา่ งขะมกั เขมน้  ในมือ จู่ ๆ ค�ำถามในวัยเด็กที่ไม่เคยได้ถามเร่ิมผุดประกายข้ึนมา
รวมใช้เวลาหลายวันเลยทีเดียว  เราก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่ได้                      หลายเรื่อง และมนั เกี่ยวเนอ่ื งกบั ส่ิงที่ผมก�ำลงั ไหว้อย่ตู ่อหนา้
มีอารมณ์ร่วมด้วยขนาดน้ัน  ได้แต่รอดูว่าศาลเจ้าใหม่จะหน้าตา
เป็นแบบไหน

172 มนี าคม ๒๕๕๙
   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178   179