Page 98 - Skd 373-2559-03
P. 98
จอมYouth ณัฐชานนั ท ์ กลา้ หาญ
ในวยั คน้ หา ศลิ ปนิ อสิ ระแบกเปแ้ ละพลงั วยั หนมุ่ ออกจากมหาวทิ ยาลยั
มาทจี่ งั หวดั นา่ นทกุ สปั ดาหเ์ พราะหลงใหลวฒั นธรรมสงบนงิ่ ภาษาแปลกหแู ปลกตา
และเดซเิ บลทตี่ ำ่� กวา่ ปรกตขิ องใจกลางเมอื ง
อยอู่ ยา่ งสดุ ฤทธ์ิ
เขากับมอเตอร์ไซค์คันหน่ึงเร่ิมออกส�ำรวจตามหมู่บ้านและ แต่การสร้างพื้นที่ที่ให้รสชาติใหม่ในความกลมกล่อมแบบเดิม
คอ่ ย ๆ สรา้ ง performance art (ศิลปะการแสดงสด) ใหช้ าวนา่ นรบั ร ู้ ไมใ่ ช่เรอื่ งท่ีจะท�ำได้ง่าย ตอ้ งเรม่ิ อยา่ งไรถงึ จะคุน้ ชิน
ใจทง้ิ หา่ งเมอื งหลวงไปเรอื่ ย ๆ จนกระทง่ั เรยี นจบจงึ ตตี ว๋ั ถาวรมาทเี่ มอื ง
น่านเนบิ ๆ เร่ิมตน้ สร้างแกลเลอรจี ากเงินตดิ ตัวเพยี ง ๓,๐๐๐ บาท “ผมชอบแสดง performance art กับคนที่ไม่รู้เรื่องพวกน้ีเลย
เพราะเขาจะไม่รู้สึกหยี แรก ๆ เขาอาจจะงงอยู่แล้ว แต่ถ้ามีคร้ังที่ ๒,
อาจฟังดูโรแมนติกและเหนือจริงในบางช่วงตอน แต่หลังจาก ๓, ๔ เกิดขึ้น ผมว่าคนจะเริ่มซึมซับ จนตอนน้ีคิดว่าคนน่านเข้าใจ
การขายเส้ือยืดแบรนด์ Sudrit และการสอนศิลปะ สุดฤทธิ์แกลเลอรี ศิลปะมากขึ้น เพราะเขามเี วลาท่จี ะท�ำความเข้าใจมัน”
ก็เปิดท�ำการในเวลา ๔ ปีต่อมา โอม-นัฐนัท สุดฤทธ์ิ แสดง อดุ มการณเ์ หลา่ นซี้ อื้ ไมไ่ ด ้ แตผ่ า้ แคนวาส ถงั ส ี หรอื ตน้ ไมร้ อบ
แกลเลอรกี ไ็ มใ่ ชข่ องไดเ้ ปลา่ นฐั นทั เชอ่ื วา่ ศลิ ปนิ ตอ้ งเปน็ ผปู้ ระกอบการ
performance art สอนศลิ ปะ ดแู ลเกสตเ์ ฮาส ์ ชงกาแฟดรปิ สอนโยคะ ในตวั ทำ� งานอนิ ดส้ี ดุ โต่งได้ แตก่ ต็ ้องอยใู่ นโลกของความเป็นจรงิ
และปลูกผักออร์แกนกิ อยูใ่ นสวนหลงั บา้ นเงียบ ๆ
“จบศิลปะมาจากจุฬาฯ แต่จบมาแล้วเราจะอยู่อย่างไร จุดยืน
อยู่ตรงไหน โอมสร้างเครือข่ายศิลปินมาต้ังแต่ตอนเรียน ท�ำแบรนด์
ของตัวเองเพ่ือให้คนรับรู้ ก่อนจะมาท�ำแกลเลอรี ซ่ึงถ้าท�ำแกลเลอรี
อยา่ งเดยี วก็อยไู่ ม่ไดอ้ ีก โอมเลยสรา้ งที่พัก เพ่มิ รา้ นกาแฟเขา้ ไปในตัว
ปลกู ผกั สลดั เพราะผนื ดนิ ทน่ี ส่ี มบรู ณอ์ ยแู่ ลว้ และสอนโยคะดว้ ย กเ็ ลย
กลายเป็นว่าไม่ต้องง้อทุนจากใคร เพราะว่างานศิลปะทุกอย่างดูแล
ตวั มนั เองได”้
ต แ ค้อ เ่ งป มข แ็น ลีแอ ตน้ว งัว“วตเดไขทมัวินอาเ่เอคงตงตงยแาไบวัมคปเบทดิอ”ใาวงดง ่าแศบลิ บปหนิ น่ึง
อยู่อย่างสดุ ฤทธิ์ แกลเลอรเี สรี
“ฉันเป็นศิลปิน แต่เธอไม่ต้องเดินมาดูฉัน ฉันจะแสดงให้เธอ หลุดจากบอนใบใหญ่หน้าทางเข้าไปพบจักรยานที่แขวนอยู่
ดเู อง ถา้ เธอไมเ่ ขา้ มา ฉนั จะไปยนื ตอ่ หนา้ แลว้ แสดงใหเ้ ธอด”ู เขาเปรย หน้าประตูบ้าน สุดฤทธ์ิแกลเลอรีรับลมจากหน้าต่างเคลือบสี มอง
ให้เราฟังคร่าว ๆ ตรงไปเห็นห้องสมุดศิลปะทางซ้าย จัดง่าย ๆ ด้วยชั้นวางสองสามช้ัน
พรอ้ มมมุ กาแฟเลก็ ๆ ดา้ นขา้ ง
คืนหนึ่งในงานเทศกาลศิลปะน่าน ครั้งท่ี ๒ “เผ่า รัก ป่า” ริม
แม่น้�ำน่าน นัฐนัทนุ่งโสร่งสีด�ำยืนอยู่บนเก้าอี้ สายตาลอยล่องเหมือน ศิลปินอิสระวัย ๒๖ ปีเปรยว่า ที่แห่งนี้เปิดให้ศิลปินทุกคนที่
อยู่คนละดาวเดียวกัน ดื่มน�้ำและพ่นออกมาอยู่อย่างน้ันหลายรอบ สนใจอยากจัดแสดงงานเช่าอย่างเสรี เสรีที่ว่าน้ีคือศิลปินท�ำงานใน
สายตาหลายคู่สนใจและสนเท่ห์ เขานิยามมันว่าเป็นศิลปะการแสดง ความรับผิดชอบของตวั เองได้
สด แตก่ ย็ ากท่ีจะบอกว่าทุกคนเขา้ ใจการส่อื สารอนั แสนประหลาด
“แกลเลอรมี ชี วี ติ ของตวั มนั เองชดั อยแู่ ลว้ โอมอยากใหท้ กุ อยา่ ง
“ชอบความคดิ ของศลิ ปนิ คนหนงึ่ ทบี่ อกวา่ เราไมส่ ามารถตามโลก ง่าย ไม่ใช่ว่ามากังวลเรื่องสไตล์ว่างานคนนี้ไม่เข้ากับเรา ไม่งั้นก็มา
ของคนอน่ื ได ้ เรากส็ รา้ งโลกของตวั เองใหค้ นอนื่ เขา้ มา ศลิ ปะกเ็ หมอื น แบบ Sudrit หมดเลย อยากใหแ้ กลเลอรมี คี วามแตกตา่ ง หลากหลาย
กนั ครบั เราสร้างโลกให้คนอน่ื มาเรียนรู้ซงึ่ กนั และกัน” โดยไมเ่ อาแคค่ นท่รี ู้จกั กันมาแสดงงาน”
96 มีนาคม ๒๕๕๙
