Page 182 - Skd 361-2558-03
P. 182
fullnsotop หนงั สือทุกเลม่ ไมไ่ ดจ้ บลงท่ี
นวิ้ กลม หนา้ สุดทา้ ย และทุกประโยคไมไ่ ด้
จบลงที่จุดฟลุ สตอปซ่งึ ผู้ประพันธ์
เขยี นไว้ แตผ่ อู้ ่านสามารถตอ่ เตมิ
ประโยคในหนังสอื แต่ละเลม่
ดว้ ยจินตนาการและความคดิ - -
ไมร่ จู้ บ
Tโแลลhกะeผขอถู้ Fกูงaผพlู้พพิl พิ ากากษษาา The Fall มนุษย์สองหนา้
อลั แบร์ กามู เขยี น ตุลจนั ทร์ แปล
สำ� นกั พมิ พ์ดวงกมล
ขอโทษเถอะครับ จะใหผ้ มช่วยไหมถ้าไมร่ งั เกียจ เพราะชื่นชมท่ีคุณปฏิบัติส่ิงดีงามกับเพ่ือนมนุษย์หรอก อันนั้นใครๆ
เขากท็ �ำเมื่อมโี อกาส ทผี่ มประทับใจคอื ทา่ ทเี วลาคณุ พูดถึงการทำ� ดี
คุณอาจจ�ำผมไม่ได้ ทวนความจ�ำให้สักนิดก็ได้ว่าเราพบกัน ของตวั เองแบบรเู้ ทา่ ทนั (ดว้ ยนำ้� เสยี งประชดประชนั ) วา่ คณุ ทำ� เพยี ง
คร้ังแรกในบาร์แห่งหน่ึงกลางกรุงอัมสเตอร์ดัม ค่�ำคืนนั้นคุณเล่า เพราะจะได้รู้สึกว่าตัวเองดีเลิศ ใจบุญ และท้ังหมดนั้นเป็นข้ันบันได
ใหผ้ มฟงั ถงึ ชวี ติ ในปารสี คณุ บอกวา่ มสี องอยา่ งทชี่ าวฝรง่ั เศสรกั นกั ของการไต่ข้นึ สจู่ ุดอันสงู ส่ง (กวา่ คนทีค่ ณุ ชว่ ยเหลือ)
รักหนา หนึ่งคือความคิดอ่าน สองคือการร่วมประเวณี ซ่ึงดูเหมือน
คณุ เองก็มคี วามรักเต็มเปี่ยมใหแ้ ก่ทัง้ สองสิง่ นี้ ผมยังจ�ำน้�ำเสียงของคุณตอนท่ีพูดว่า “คุณเห็นไหมว่าผมอยู่
เหนือทุกคน ผมเป็นฝ่ายให้ความช่วยเหลือ ไม่มีใครเป็นเจ้าบุญนาย
คณุ บอกผมวา่ อาชพี ของคณุ นน้ั มสี องหนา้ (มวี งเลบ็ วา่ -เหมอื น คณุ ผม ไมม่ ใี ครแตะตอ้ งผมได ้ แลว้ การทใ่ี ชช้ วี ติ อยบู่ นทส่ี งู อยา่ งนน้ั
มนุษย์เรานี่แหละ) น่นั คอื ผพู้ ิพากษาและผ้รู ับผิด นะ่ ฝูงชนมองเห็นเราเดน่ ถนัดดีออกจะตายไป”
แค่นี้ก็ชวนให้คิดว่า ในโรงละครแห่งชีวิตเราล้วนสวมบทบาท คณุ นม่ี นั แสบจรงิ ๆ
สองอยา่ งนส้ี ลบั กนั ตลอดเวลา เราสนกุ เมอื่ ไดเ้ ปน็ ผพู้ พิ ากษาและดน้ิ “เรารกั เพอื่ นทเี่ พง่ิ ตายจากไป เราบชู าครทู เ่ี พงิ่ ถกู ฝงั และสงั่ สอน
พลา่ นเม่ือตกเปน็ ผ้รู ับผดิ เราไมไ่ ดแ้ ลว้ ...คณุ รไู้ หมวา่ ทำ� ไมเราจงึ ยตุ ธิ รรมและเออ้ื เฟอ้ื เผอ่ื แผก่ บั
คนตายไดม้ ากกวา่ คนเปน็ กเ็ พราะเราหมดพนั ธะกบั เขาแลว้ นะ่ ซ ี เรา
เพียงฟังคุณพูดไม่ก่ีนาที ผมก็รู้สึกทันทีว่าคุณน่าคบหา ค�ำพูด เปน็ อสิ ระจากเขาแล้ว...เขาบังคบั เราไมไ่ ด้”
คำ� จาอาจยยี วนกวนประสาท แตผ่ มมน่ั ใจวา่ คณุ ซอื่ สตั ยก์ บั ความเลว ตอนนั้นปริมาณแอลกอฮอล์ในตัวคุณคงเร่ิมเข้าท่ีเข้าทาง บท
ของตัวเองไม่น้อยเลยทีเดียว ซึ่งส�ำหรับผมการซ่ือสัตย์กับความเลว สนทนาของคุณคายความจริงขึ้นเรื่อยๆ “เรารักมิตรสหายท่ีเพ่ิงตาย
ของตัวเองนั้นนับเป็นความดีประการหน่ึง ผมคิดว่าคนจ�ำพวกนี ้ ไปหยกๆ มากที่สุด เรารักความตายท่ีปลุกเร้าความสมเพชเวทนา
คบได้ ต่างจากคนที่เอาแต่พิพากษาตัดสินความช่ัวของคนอ่ืนเพื่อ ในหัวใจเรา เรารกั ความรู้สึกของเรา เรารกั ตวั เรา จะวา่ ไปทำ� ไมมี”
ยกตวั เองวา่ ฉนั ดงี ามบรสิ ทุ ธผิ์ ดุ ผอ่ ง คนพวกนน้ี า่ กลวั (บางทกี ถ็ งึ ขน้ั จริงนะครับ สุดท้ายไม่ว่าเราจะท�ำดีเด่แค่ไหนต่อใคร ต่อสังคม
น่าขยะแขยง) เพราะเขามองไม่เห็นความเลวของตัวเอง จึงเผลอ ต่อโลกนี้ กะเทาะเปลือกล้วงแก่นกันจริงๆ น่ีมันก็น่าคิด ว่าที่ท�ำไป
คดิ ว่าตวั เองเลศิ เลอเหนอื มนุษย์มนา ทงั้ หมดนนั้ เพราะเราอยากจะรกั ตวั เองทที่ ำ� สงิ่ ดงี ามเหลา่ นนั้ ใชไ่ หมละ่
ความรู้สึกรักตัวเองเช่นน้ีเกิดขึ้นระหว่างสวมบทบาทคนดีอยู ่
ผมเห็นด้วยกับคุณนั่นแหละ มันไม่มีหรอกคนท่ีบริสุทธิ์ผุดผ่อง บนเวทใี นโรงละครแหง่ ชวี ติ เหมอื นทค่ี ณุ บอกนน่ั แหละ วา่ เวลาจงู คน
ดงี ามโดยไร้รว้ิ รอยของความคดิ ชวั่ เลยแมแ้ ตเ่ สย้ี วเดยี ว พดู ถงึ มนษุ ย์ ตาบอดข้ามถนน คุณต้องแตะหมวกอย่างสุภาพ ไม่ได้แตะให้คน
แลว้ คงคล้ายกับทค่ี ุณพดู ถึงชาวเมืองอัมสเตอรด์ ัม-ผมชอบเพราะเขา ตาบอด แต่แตะให้คนตาดี ผมเห็นด้วยนะว่า เม่ือเล่นตามบทบาท
มสี องหนา้ เขาอยทู่ นี่ แ่ี ละในขณะเดยี วกนั กอ็ ยทู่ อี่ นื่ ดว้ ย มนษุ ยเ์ ราก็ แลว้ กต็ อ้ งโค้งรบั เสียงปรบมือเสยี หนอ่ ย
เปน็ เชน่ นนั้ ใชช้ วี ติ เกลอื กกลว้ั กบั กลนิ่ สาบแหง่ ความชว่ั ไฟปรารถนา ฟังคุณพูดแล้ว สายตาในการมองเพ่ือนมนุษย์ของผมก็ค่อยๆ
ราคะทอ่ี บอวลอยใู่ นตวั ขณะเดยี วกนั กเ็ ฝา้ จนิ ตนาการถงึ การเปน็ คน เปลย่ี นไป หากมองโลกในแบบคณุ มนุษย์เราน่ใี ช้ชีวติ โดยยึดตวั เอง
ดีงามปราศจากฝนุ่ ผงสกปรกของความชว่ั รา้ ยเหลา่ น้ ี เป็นศูนย์กลางจักรวาลจริงๆ เชียว ทุกส่ิงทุกอย่างท่ีท�ำล้วนแต่ถูก
สายตาคนอ่ืนจ้องมองและตัดสินคุณค่า เราท�ำดีเพียงเพื่อเสียง
เราอยู่ทน่ี แี่ ละอยทู่ ีอ่ น่ื ไปพร้อมๆ กัน-นัน่ แหละมนุษย์ ปรบมอื ชน่ื ชมตอ่ บทบาทนน้ั เราไมก่ ลา้ ทำ� ชว่ั เพยี งเพราะมสี ายตาของ
ผมชอบเหลอื เกนิ ตอนทคี่ ณุ พรรณนาความดงี ามในชวี ติ ใหฟ้ งั วา่ คนดูและผู้พิพากษาจับจ้อง หากเราอยู่ในโลกน้ีเพียงคนเดียวหรือ
คุณมีความสุขจากการช่วยเหลือผู้อ่ืนมากมายเพียงใด ทั้งชี้ทางให ้
คนหลง ช่วยจุดไฟให้คนสูบบุหรี่ รถเสียก็ช่วยเข็น เห็นยายแก่ขาย
ดอกไม้ก็ช่วยซ้ือ และยังชอบบริจาคทานอีกต่างหาก ท่ีชอบมิใช่
180 มีนาคม ๒๕๕๘
