Page 182 - Skd 373-2559-03
P. 182
ASEAN Culture มรกตวงศ ์ ภูมพิ ลับ (คณะศิลปศาสตร ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร)์
จากหมบู่ า้ นประมงสเู่ มอื งทา่ การคา้ สมยั อาณานคิ มกอ่ นกลายเปน็ นครรฐั โลก (global city-state)
เปน็ ประเทศพฒั นาแลว้ ทร่ี ะบบราชการคอรร์ ปั ชนั นอ้ ยทสี่ ดุ แหง่ หนงึ่ ในโลก ประสบความสำ� เรจ็ ดา้ นการศกึ ษา
เศรษฐกจิ ทรพั ยากรมนษุ ย ์ บา้ นเมอื งสะอาดเปน็ ระเบยี บ เปน็ เมอื งสเี ขยี ว Economist’s Safe Index 2015
จดั วา่ สงิ คโปรเ์ ปน็ ประเทศปลอดภยั ทสี่ ดุ เปน็ อนั ดบั ๒ ของโลก เรอื่ งความปลอดภยั ทางดจิ ทิ ลั สขุ ภาพ
โครงสรา้ งพนื้ ฐาน และความปลอดภยั สว่ นบคุ คล
(สSงiิ nคgaโpปorรeเ์ ม: Aอื Fงinแeห Cง่itกy)ารปรบั
ทว่าสิงคโปร์ก็ถูกวิจารณ์เร่ืองกฎหมายท่ีค่อนข้างรุนแรง การ เรื่องเลก็ เรอื่ งใหญ่
ประหารชวี ติ การเฆย่ี นดว้ ยหวาย ยงั คงมอี ยใู่ น ค.ศ. ๒๐๑๕ รฐั บาล รฐั บาลสิงคโปร์ก็ปรบั ได้
สิงคโปร์ปรับสิงห์อมควนั ดว้ ยขอ้ หาโยนก้นบุหรี่จากตกึ ทพี่ กั ลงบนถนน
ถงึ ๑๙,๘๐๐ ดอลลารส์ งิ คโปร ์ (ประมาณ ๔๙๕,๐๐๐ บาท) จากการ จนถงึ ตอนนค้ี นสงิ คโปรถ์ กู จบั จอ้ งดว้ ยกลอ้ งวงจรปดิ ทว่ั ประเทศ
ท่ีเจ้าตัวทิ้งก้นบุหร่ีถึง ๓๓ มวน จึงคิดค่าปรับมวนละ ๖๐๐ ดอลลาร์ ซึ่งท�ำหน้าท่ีตรวจตราและรักษากฎระเบียบ ชาวสิงคโปร์ต้องปฏิบัติ
สงิ คโปร ์ ถือเป็นการปรบั แพงท่ีสุดในประวตั ศิ าสตรส์ ิงคโปร์ ตามกฎอย่างเคร่งครัด ท่ีน่าสนใจคือมีการรวบรวมระเบียบต่าง ๆ ไว้
อยา่ งละเอยี ดใน “ขอ้ บงั คบั ออนไลนข์ องสงิ คโปร ์ (Singapore Statutes
สงิ่ ทนี่ กั ทอ่ งเทย่ี วมกั ซอื้ เวลาไปเทยี่ วสงิ คโปรค์ อื เสอื้ ยดื และของ Online)”
ทร่ี ะลกึ ที่มีสญั ลักษณข์ อ้ ห้ามและค่าปรบั
โทษปรับนานาประการนีผ้ ฝู้ า่ ฝนื ต้องจ่ายค่าปรบั แบบขน้ั บนั ได
จงึ นา่ จะลองท�ำความเขา้ ใจวธิ คี ดิ ของรฐั บาลสงิ คโปรใ์ นการจดั คนสิงคโปร์จะท�ำผิดได้กรณีละไม่เกินสามคร้ัง ถ้าท�ำผิดซ�้ำก็มีสิทธ์ิ
ระเบยี บพลเมอื ง และรายละเอียดว่าด้วยเรือ่ ง “ค่าปรบั ” ให้กระจ่าง ถูกจ�ำคุก นอกเหนือจากค่าปรับแพงหูฉี่ คือความอับอายที่จะถูก
ประจานวา่ แปลกแยกจากกฎระเบยี บอันศวิ ไิ ลซข์ องประเทศ
“ลกี วนยู ”
บิดาแหง่ การจดั ระเบียบ ที่คนไทยมักเล่ากันเล่น ๆ คือเร่ือง “หมากฝรั่ง” ซ่ึงเป็นของ
ต้องห้ามในสิงคโปร์ ใน ค.ศ. ๑๙๙๒ มีการออกกฎหมายห้ามเคี้ยว
สงิ คโปรใ์ นอดตี เตม็ ไปดว้ ยชมุ ชนกลุ จี นี ซง่ึ ทพี่ กั อาศยั ไรร้ ะเบยี บ หมากฝร่ัง (Chewing Gum Law) เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมท่ีสะอาด
และแออัด หลังแยกจากมาเลเซียใน ค.ศ. ๑๙๖๕ ลีกวนยู ได้ “พลิก และน่าอยู่ เนื่องจากก่อนหน้านี้รัฐเชื่อว่าหลายปัญหาสภาพแวดล้อม
โฉม” วางโครงสร้างเกาะน้ีใหม่ท้ังหมด โดยเฉพาะการจัดระเบียบ เกดิ จากหมากฝรงั่ บทลงโทษคอื คา่ ปรบั ๑,๐๐๐ ดอลลารส์ งิ คโปร ์ และ
การด�ำเนินชีวิตเพ่ือสร้างสิงคโปร์ให้มีมาตรฐานระดับโลกท่ามกลาง ถา้ ขายมโี ทษปรบั สงู สดุ ๑ แสนดอลลารส์ งิ คโปร ์ (๒.๕ ลา้ นบาท) และ
ประเทศด้อยพัฒนาทอี่ ยูร่ ายล้อม จ�ำคุก ๒ ปี แม้ภายหลังรัฐบาลจะยอมผ่อนปรนให้หากการเค้ียว
หมากฝร่ังเป็นไปเพ่ือการรักษาโรค แต่เรื่องนี้ก็ยังคงเป็นกฎเหล็กมา
ลีกวนยู มองว่าการสร้างสังคมให้มีอารยะจ�ำเป็นต้องเร่ิมจาก จนปัจจุบัน
ส�ำนึกเรื่องการใช้พ้ืนท่ีสาธารณะร่วมกัน จากเร่ืองธรรมดา ๆ ในชีวิต
ประจ�ำวัน ซ่ึงเป็นมรดกที่ได้รับจากการเป็นอาณานิคมอังกฤษคือ ลีกวนยู กล่าวถึงเร่ืองดังกล่าวอย่างท้าทายว่า “ถ้าไม่เคี้ยว
กฎหมายจัดระเบียบสงั คม อันจะขอ้ งเกย่ี วกบั พน้ื ที่สาธารณะและเปน็ หมากฝรั่งแลว้ ไมร่ ้จู ะท�ำยังไง ลองกินกลว้ ยด”ู
เรอ่ื งสพั เพเหระทคี่ นจากทอี่ น่ื อาจนกึ ไมถ่ งึ โดยโจทยท์ ร่ี ฐั บาลใหค้ วาม
ส�ำคัญเป็นล�ำดับแรกคือเรื่องความปลอดภัยและความสะอาด เพราะ รฐั บาลยงั ปลกู ฝงั ใหช้ าวสงิ คโปรม์ มี ารยาทและเกรงใจผอู้ น่ื เชน่
ส่ิงเหล่านี้จะน�ำมาสู่มารยาทและการอยรู่ ่วมกับผู้อน่ื ในสงั คม เลน่ ดนตรสี ง่ เสยี งรบกวนผอู้ น่ื ตามทส่ี าธารณะมโี ทษปรบั ๑,๐๐๐ ดอลลาร์
สิงคโปร์ เล่นว่าวหรือกีดขวางการสัญจรบนท้องถนน มีโทษปรับ
180 มนี าคม ๒๕๕๙
